آخرین یاداشت های یک جوان معتاد

در کشور و جهان مشهور دوران شده ام

بر انگشتان مافیا مروارید غلتان شده ام

زنده گی ما داستان هر خانه شده

شامل برنامه های اخبار و رسانه شده

سطل آشغالی زباله ها شده همکار من

در مانده و شرمنده هر خانه شده

زنده گی نیست جهنم سوزان است

شعله های سرکشش راهی هر خانه شده

روزمرگی، درمانده گی و هجران است

بیکسی، تنهائی و حرمان است

دود و خاکستر و آتشفشان اعتیاد

پاشیده و افتیده بر دامن جهان است

برگی پوسیده و آواره کوچه ها شده ام

در باد سوزان اعتیاد رها شده ام

گل ناز پرورده سرا و خانه بودم

نورچشمان والدین و خانواده بودم

سایه مهر و محبت بود بر سرم

لباس صحت و عافیت بود در برم

شمع محفلی از خود وبیگانه بودم

بلبلی نغمه سرای هر گل خانه بودم

چند فصل و چند سالی بگذشت

قایق زنده گیم در باطلاق اعتیاد بنشست

تا بخود آمدم دیدم معتاد شده ام

ز ریشه و ساقه بر باد شده ام

خانواده و دوستان مرا یاری کردند

طبیبان و حکیمان تلاش بیهوده کردند

تلاش بر تن و روح پاره و پاره کردند

من گرفتار نفس در مانده بودم

اسیر وسوسه های پودر زمانه بودم

زنجیر حقارت بر گردن صحن ساز کوچه ها شدم

غرق خنده های کودکان و طفلان بینوا شدم

زنده گی بر من حرام و ناروا بود

حلقه زنجیر بدست شیطان سیاه بود

حال مهمان و مالک ویرانه ها شده ام

مجلس آرای مادر کیکان و موش ها شده ام

خدا را گر توجه دارید به عزیزان تان

غفلت نورزید از نور چشمان تان

زنده گی ام سراب خالی و کوه غم است

پریشان و درد آلود و پر ماتم است

چه فایده بودن و هستی من

مرگ و فنا نعمت است در نیستی من

خداوندا از این بد نامی و رسوائی  

در مرگ بگشای بر رویم به تنهائی