در صورت کاهش الودگی هوا، ما نیز قادر خواهید بود تصویر سحابی ها را در آسمان نیز مشاهده کنید. این توده های ابر مانند به صورت ابرهای مارپیچ بزرگ و گرداب مانندی هستند که در نقاط مختلف آسمان به چشم می خوردند، البته اغلب این سحابی ها به هدری کم رنگند که آنها را بدون تلسکوپ نمی توان مشاهده کرد. علت نامگذاری این توده ها به این نام اتستفاده از نام لاتین «نبولا» است که برای باران نیز به کار برده می شود. حتما می دانید که دو نوع سحابی در اسمان وجود دارند. شیری وفوق شیری، نوع اول آن نوعی است که در کهکشان راه شیری قادر به مشاهده آن هستیم و از گازها و گرد و غبار تشکیل شده اند.
در حالی که نوع دوم ، که در خارج از کهکشان راه شیری هستند معمولا از انبوه ستارگان به وجود آمده اند. تعداد نوع اول سحابی ها کمتر از دو هزار مورد گزارش شده است . و این به آن معناست که اغلب سحابی های آشنا برای انستان از آن دسته سحابی هایی هستند که در خارج از کهکشان راه شیری قرار دارند! چرا که تعداد این سحابی های فوق شیری به میلیونها عدد بالغ می گردد. سحابی های نوع دوم را گاهی اوقات، جزایر کهکشانی هم می نمامند. اگر کسی به کهکشان ما بنگرد، مجموعه آن را به صورت یک سحالی خواهد دید.
البته هیچ انسانی قادر به انجام این کار نخواهد بود. زیرا خروج از این کهکشان میلیونها میلیون سال زمان نیاز دارد. سحابی های نوع دوم، اشکال مختلفی دارند. دسته ای به صورت مارپیچ، دسته ای به صورت بیضی شکل و دسته ای دیگر نامنظمند. نوع مارپیچی این سحابی ها که معمولا بیتر آنها را شامل می شوند، مانند سحابی ما از میلیاردها ستاره، گردوغبار فراوان و گاز های متعدد تشکیل شده اند. این سحابی ها معمولا هسته ای در مرکز خود دارند که بازروهایی به شکل مار پیچ از آنها خارج شده است. سحابی مار پیچ «آندرومدا» نزدیکترین و بزرگترین و نورانی ترین سحابی نزدیک به مین است که ما تا به حال قادر به شناسایی آن بوده ایم. جالب است بدانید که نور این سحاب 5/1 میلیارد برابر نور خورشید ماست!
به راستی عجیب به نظر میرسد که انسان، این موجود اندیشمند، در میان این همه انرژی، با بحران انرژی دست به گریبان باشد.
