دوران طفولیت
دوران کودکی در گذشته خیلی کوتاه بود.
چون که کو کودکان خیلی زود در مزارع وکار خانه ها به کار گرفته می شدند.
و دوش بدوس بزرگان کار می کردند.
اما اکنون تقریبا در همه جهان کودکان در آسایش بیشتری قراردارند.
و به تفریع و آموزش اشتغال دارند.
دوران کودکی دورا ناتوانی وبی خبری انسان است
به همین خاطر والدین و اعضای بزرک خانواده سعی می کنند.
شرایط زنده گی مناسبی را برای کودکان خود فراهم سازند تا آنها از لحاظ حیاتی و اجتماعی رشد کنند
.
کودکان در سنین پاین تر بیشتر به بازی و تفریع می پردازند و والدین برای کودکان بازیچه های گوناگون تهه های می کنند.
و شریط مساعد زنده گی را برای آنها فراهم می سازند تا اوقات خود داشته باشند.
کتاب های مخصوصی کودکان که بیشتراز عکس و تصویر در آنها استفاده شده .
وپرو گرام های تلویزیونی برای کودکان برای سرگرمی و آموزش شیوه های زنده گی به کودکان تهیه می شود
کودکان معمولا از کار ها و فعالیت های اقتصادی معاف اند و مسوولیت های خانوادگی و اجتماعی زیادی به آنها سپرده نمی شود.
کودکان در سنین قبل از شش سالگی تقلید کور کورانه می کنند .
و بیشتراز والدین و برادران و خوهران بزرگ شان تاثیر می پذیرند.
ولی بعد از هفت سالگی مسایل زنده گی و مهارت های آن را به دو روش فرا می گیرند:
یکی روش نا خود آگاه که از محیط و هم نشین و خانواده و رسانه و غیره متاثر می شود.
و دوم آنکه به روش تلقین و درس فرا می کیرند.
کودکان امروز تا تکمیل نمودن
سن هجده مسوولیت های سنگین زنده گی متوجه شان نمی باشد
و اگر اشتبا های از دست شان سر می زند
همانند بزرگان مجازات نمی شوند ولی در تعالیم اسلام سن رشد
کودکان پایین تر از سن هجده و ضع گردیده در فقه اسلام سن که یک دختر یا پسر به احتلام می رسد مرز بین کودکان و جوانی قلمداد شده است
زمانی که پسران و دختران به احتلام می رسند
ازنظر اخلاقی و اجتماعی نیز در آنها دگرگونی های به می آید یکی از عمده ترین تغییرات همانا حس مسوولیت پذیری می باشد.
( نوسنده علینا افضلی )
