خوانندگان عزیز, میتوانید بخش نخست این مقاله را از صفحه من در تارنمای فلم انکس بدست آورید

این مشکلات ایجاد شده که سبب اصلی شان همان تنبلی است میتوانند افراد را به راهای گوناگونی سوق دهند, که در این مرحله نه تنها برای خود, بلکه برای دیگر افراد جامعه نیز مضر میگردند و به نیروی تخریب کننده جامعه انسانی تبدیل میگردند. آنها میتوانند برعلاوه زندگی خود و خانواده خود, صدها بلکه هزاران زندگی را به خطر اندازند و با سرنوشت انسانهای بسیاری بازی کنند.

هیچ فرهنگ, تمدن و یا جامعه انسانی را نمیتوان یافت که در آن تنبلی و عدم تلاش یک پدیده خوب تلقی گردد, بر آن ارج نهند و آنرا نشان خوبی, بزرگی و تعالی انسانی بدانند, بلکه برعکس همه انسان ها در این مورد هم دیدگاه اند و آنرا یکی از نکته ضعف های انسانی و کاستی های بشری میدانند که باید در پی جبران آن بود تا انسان را به مفهوم و جایگاه واقعی آن که همان اشرف مخلوقات است بازگرداند. شاید تنبلی و عدم تلاشگری یکی از کمتر مواردی باشد که انسانها در مورد آن به یک اندیشه اند و آنرا نکوهش میکنند.

تاثیر تنبلی و عدم تلاش در همه حالت ها منفی است, ولی گاهی میتوانند جبران شوند و گاهی ماندگار اند و غیرقابل جبران. در این صورت به یک بیماری تبدیل میگردند که نمیتوان آنرا علاج کرد و برای همیشه در وجود فرد باقی میمانند. این تاثیرات بد به باور تبدیل میگردند که دیگر تغیردادنشان دیر است و نمیتوان برای شان کاری کرد.

تلاش, کوشش و پویایی تنها راهای اند که انسانها برای رسیدن به اهداف خود و تبدیل شدن به افراد کارا و موثر جامعه میتوانند دنبال کنند. این ویژگیها انسانها را به حرکت درمی آورد و آنها را به یک قشر پویا تبدیل میکند که میتوان آن را در بهترین شکل ممکن در کشورهای توسعه یافته یافت و از آن پند گرفت, البته این به آن معنا نیست که آنها از همه نیروی کاری و انسانی خود به بهترین شکل ممکن بهره جسته اند, بلکه استفاده حد اعظم ممکن در جامعه شان است که دیگر کشورها و جامعه ها میتوانند از تجربه ها و کارکردهای شان استفاده لازم را ببرند.

با برنامه ریزی درست فردی و جمعی میتوان افرادی را که در جامعه به این مشکل دچار اند را از این سردرگمی و بیهودگی به سوی موفقیت و زندگی واقعی رهنمون کرد. هر اندازه که افراد یک جامعه آماده تر باشند و با نیروی بیشتری به سوی آینده در حرکت باشند, امکان موفقیت و کسب دست آوردهای بیشتر برای آن جامعه و اجتماع انسانی بیشتر است. این نوع مجموعه های انسانی و افراد نه تنها خود را از دشواری ها نجات میدهند و بسوی آینده ای نیک رهنمون میکنند, بلکه برای دیگران نیز یاری کننده, انگیزنده و الگوی نیکی ها میباشند.

  پس باید, به تحریک و انگیزش افراد به ظاهر کمکار و تنبل پرداخت تا این افراد نیروهای نهفته در خود را بیابند و برای شکوه و ثمردهی شان تلاش کنند. آنها این ظرفیت را دارند تا به باانگیزه ترین افراد جامعه تبدلیل گردند و الگوهای نیکی گردند برای دیگران که هنوز هم از این مشکل عدم انگیزه و رغبت فعالیت و تلاش در رنج اند.

دوستهای عزیز لطف کرده برای دریافت مقاله های بعدی من به صفحه من در تارنمای فلم انکس عضو شوید.