وطن! اگر امروز بدست روس ها و غلامان حلقه بگوش کمونیست شان ویران شده،
ولی فردای آن بدست فرزندان مومن و وفادارت، بیاری خداوند(چ) از وجود کثیف کمونیست ها پاک و دوباره آباد شده.
وطن! فرزندان اصیلت، خواسته های پلید طاغوتیان را از بین برده و روان دیار عدم می کنند.
وطن!جنگجویان جان بر کفت، پیروزی حق بر باطل را عملآ به اثبات رسانیده اند.
وطن! امروز سنگرهای بر حق تو انسان را درس پایداری میدهد و هر سنگ دره های زیبایت آینیه دار قهرمانی و قربانی های مجاهدین مومن است.
آبشارهایت،، پاکی دلیران راه حق و حقیقت را زمزمه می کنند.
بارانت، ریختن اشک بیوه زنان و مادران رنج کشیده را بیان می کند که شوهران و فرزندان شان قربانی جنگ ها پی در پی شده اند.
در موسم بهارت لاله ها با رنگ سرخ خاطره های همیشگی شهیدان گلگون کفن ترا با قلب داغدار تجلیل مینمایند.
تابستانت،پیام آور تشنگی عاشقان جان بر کف راه حق است.
خزانت، داستان حالت پژمرده یتیمان را حکایت می کند.
زمستانت،با درختان بی برگ و بار، از زندگانی آواره گان بی سرپناه و برهنه ترجمانی می کند.
ستاره های بی شمار آسمانت، تعداد شهیدان به خون خفته ات را در نظر مجسم میسازد که گلوله های دشمن ملحد بدن های پاکشان را سوراخ-سوراخ کرده است.
وطنیکه انسان را درس هجرت میدهد و در آغوش پرمهرش مجاهدین را جاه داده، و می پروراند و آنها را پر و بال میدهد تا بسوی جهان ابدی پرواز نموده و به ارمان اسلامی و انسانی شان نایل آیند، (آن افعانستان عزیز است)
نویسنده. ستایش عظیمی
