خوشی, سرگرمی, لذت, شادمانی, غم, بی صبری, گرفتاری, بی حوصلگی.... همه جزء همیشگی زندگی انسانها اند. آدم میتواند آنها را در همه دوره های زندگی خود تجربه کند, ولی تناسب شان میتواند در دوره های متفاوت, متفاوت باشد. خوشی, سرگرمی, لذت, شادی و شادمانی روی خوش زندگی را نشان میدهند وانسان را امیدوار, با انگیزه و پویا میسازند. در حالیکه غم, بی صبری, گرفتاری و بی حوصلگی انسان را به یاد چهره عبوس و منفی روزگار می اندازند, همه برنامه های فرد را از او میگیرند و در بیشتر موارد او را دچار روزمرگی محض میکنند. انسان باید بصورت بسیار منطقی و عاقلانه با خود بیندیشد و هرگز به زندگی فرصت ندهد تا او را در چنگال خود فروبرد.
زیاد در زندگی ما اتفاق افتاده است که به هیچ چیزی دلبستگی ای نداریم, حوصله هیچ کاری را نداریم و دچار زمانگذری محض شده ایم. فقط و فقط به گذر زمان چشم میدوزیم و به خود می اندیشیم که چی بیهوده زندگی میکنیم. هیچ چیزی نمیتواند روی خوش زندگی و روزگار را به یادمان بیاورد, از همه چیزها دلبریده ایم و یک احساس خستگی سنگینی بر شانه های ما سنگینی میکند, انگار که سالهاست پیهم کار کرده ایم, بدون اینکه استراحتی داشته باشیم.
انسان زمانیکه دچار چنین خستگی فراگیر ذهنی میشود, نه توانایی خوانش کتابی را دارد و نه لذت بردن از مورد علاقه ترین چیزهای زندگی اش. در این حالت نمتوان از واقعیت های لذت آور زندگی لذت برد و با شادکامی, گذر زمان کرد. انسانها معمولا به رویاپردازی و تخیل رو می آورند و خوشی های خود را دور از جهان واقعیت در رویاهای و تصورهای شان جستجو میکنند. تا اینکه دیگر این خیالپردازی و رویا اندیشی هم چاره ساز نیست و ذهن فرد را خسته میکند. انسان از این جهان غیرواقعی هم مانند جهان واقعی خسته میشود و به دنبال گزینه ای دیگری میگردد تا خود را به آن مصروف کند و از جهان هستی ایکه متنفر است دور باشد.
یکنواختی زندگی ملال آور و خسته کننده است. از کاریکه هر روز مجبور به انجامش هستیم وباید پی در پی آنرا تجربه کنیم, خسته میشویم و دچار بی حوصلگی میگردیم. خود این بی حوصلگی انسان را از جهان حقیقی خسته میسازد و به جهان تصوری و خیالی میکشاند, باوجودیکه به نبودش و عدم موجودیت اش باور داریم. اگر روند زندگی به همین شکل ادامه یابد, زندگی به دور باطلی تبدیل میگردد که دیگر راه چاره ای بر آن متصور نیست. انسان خود را موجودی بی مصرف و بی حاصل می یابد, که مجبور است این دور باطل زندگی را بچرخاند.
اما آیا تا حالا شده که به تغیر این دور باطل زندگی بیندیشید؟ آیا تا حالا به تبدیل رویاها و تصورهای خود به واقعیت اندیشیده اید؟ تلاش برای تبدیل رویاها و تصورهای لحظه های تنهایی و دلگرفتگی به زندگی روح تازه ای میبخشد و آنرا به اندازه کافی پویا میکند که ما را به حرکت درآورد و زندگی ما را برای مان هدفمند و ارزشمند سازد. دیگر ما خود را انسانهای صاحب هدف میبینیم که باید هرچه بیشتر برای رسیدن به اهداف خود بکوشیم.
برای دریافت مقاله های بعدی من به صفه من در تارنمای فلم انکس عضو شوید. اگر علاقه مند خواندن مقاله های قبلی من هستید میتوانید آنها را با این نشانی دریافت کنید: http://www.filmannex.com/blog-posts/ahmadshafiArian
