بهترین فرصت برای تربیت و تقویت ایمان و ارادهء انسان از قید و بند مادی و ماده گرایی همانا ماه مبارک رمضان است.
انسان روزه دار با مقاومت در برابر قدرتمند ترین خواسته های طبیعی و خودداری از خوردن و آشامیدن در طول روز, و ترک عادات خود, ارادهء خود را محکم و تقویت میکند و بر شهوات نفسانی خود حکومت میکند.
در واقع روزه گرفتن, مبارزه پیگیر و عمیقی علیه خواسته و منابع درونی است که ممکن است در طول یازده ماه دامنگیر انسان شده باشد. اگر طوری دیگری خواسته باشم بگم, از لحاظ معنوی درمان میکروب های روحی و درونی است. زمانی فساد اخلاقی از قبیل خودخواهی, هواپرستی, کبر, حسد, غیبت, ظلم.......دامنگیر انسان شده باشد, روزهء واقعی در حقیقت بهترین دارو برای درمان برای اینها میباشد..........

خدای عزوجل بعد از زمستان سرد, در یک بهار زیبا, از یک شاخهء خشکیده, به شگوفه ها جان میدهد تا باشد سر از نوع سبز شوند.و رمضان از تن های اسیر اندیشه های آزاد میخروشاند.
رمضان ماه خدا, ماه بیداری, و ماه نیرو دادن بر فریاد درحال شکستن است. رمضان ماه تکرار است اما نه تکرار در خوردن و آشامیدن, بلکه تکرار در عبودیت, نفس کشیدن شما در این ماه تسبیح, خوابتان عبادت, عمل شما مورد قبول و دعای شما مستجاب است.
در هر شب ماه رمضان در موقع افطار, خداوند تعالی هزار هزار آزاد کرده از آتش دارد که همگی مستوجب آتش بوده اند وچون آخرین شب ماه مبارک رمضان شود, در آن شب معادل آنچه در تمام ماه آزاد شده اندع آزاد خواهد کرد.
اما در این مهمانی میزبان خواسته است که تو گرسنه باشی, زیرا اولا گرسنگی و تشنگی قیامت را به یاد میآورد و ثانیا وضع فقیرانی را که بیشتر ایام سال را به گرسنگی سپری میکنند, درک کنی. ثالثا گرسنگی موجب صفای دل است, زیرا سیری بخار دماغ را زیاد میکند, و بالاخره باعث کوری قلب میشود.درحالیکه برخلاف آن گرسنگی سبب صفای قلب میشود و نوری محسوسی برای آن ظاهر میگردد.و در اخیر هم چنانچه سرور مان فرمودند: کسیکه شکم را گرسنه بدارد, فکر او عظمت میابد..........