ما در کشوری زندگی میکنیم که تفکیک حقیقت از دروغ به سادگی نمیشود....شاید تا حال حتی کفایت این رو پیدا نکردیم تا کمی صادق تر باشیم,عمیق تر بیاندیشیم و ساده تر عمل کنیم تا نتایج بدون ابهام بدست آریم.
اینکه انتخابات امروز و یا هر انتخابات دیگر عاری از تقلب نیست, حرف جداست...
حرف من اینست که ما به عنوان یک عضوی از این جامعه به تفکرات یک شخص راّی نمیدهیم, به برنامه های یک شخص راّی نمیدهیم, خلاقیت های اشخاص را در نظر نمیگیریم.
فقط معیار انتخاب برای ما شخصیت شخص است...
ما به شخصیت افراد راّی میدهیم, اینکه از کدام فامیل است؟, پدرش کیست؟ اصل و نصبش به کجا میرسد؟....
اینکه چقدر متضرر میشویم اصلا به ما اهمیتی نمیتونه داشته باشه, چون سالهاست غلط بودن عادت مان شده.
به نظر من یک قرن طول خواهد کشید تا ما بتوانیم به یک مملکت دیموکرات تبدیل شویم, این چیزیست که ابر قدرت های جهان هم آنرا تجربه کردند.
امروز ما به غیر ملیت خود راّی نمیدهیم, پس انتظار هم نباید داشته باشیم که اولین ها دست مان آید...
اما درآمریکا, جاییکه سالها پیش یک سیاه حتی اجازهء نشستن به پهلوی سفید رو نداشت, امروزه بیش از 90% از مردم, غیر ملیت خودو شخص اول مملکت نمودند و توانستند حرف اول رو در جهان بگویند.
ما از منفی گرایی ها نجات خواهیم یافت, زمانیکه حداقل برای یکبار هم که شده با تدابیر حتی کوچک خود, متفکرانه عمل کنیم, و مغز متفکر دورهء خود شویم, تا افغانستان نوین به معنی واقعی را بسازیم...
من حالا فکر میکنم انشتین زمان خود هستم چون شاید حداقل یک قدم برداشتم به سوی متفاوت بودن...
تو هم بردار شاید من, تو و او بتوانیم همه چیز را تغیر دهیم...
