وحدت، همدلی، همگرایی و یکپارچگی یگانه راهی است که میتواند دامن تعصب را از میان مردم بردارد. افغانستان از جمله کشور های است که امروز بیشتر در آتش تعصب، قوم گرایی و زبان گرایی میسوزد، و تنها راه مبارزه به این معضل همگرایی و همدلی مردم در برابر همدیگر میباشد.
گرچه برچیدن این پدیده قوم گرایی از میان مردم کاری بسا مشکلی است. اما در مقابل این کار باید سخت رزمید تا باشد که یک کشور عاری از تعصب و قوم گرایی داشته باشیم.
زیرا این پدیده قوم گرایی امروز مردم را به حدی ضربه وارد نموده است. که جبران آن شاید دهه ها را طول بکشد تا مردم به یک زندگی خوبی دست یابد. گرچه امروز ما، از لحاظ امکانات نسبت به کشور های توسعه یافته به مراتب عقب هستیم.
اما یگانه راه امیدواری به رسیدن به یک هدف خوب که آن هدف صلح و همگرایی میباشد فقط مبارزه کردن در مقابل قوم گرایی است. زیرا اگر ما مردم یک یکپارچه و یک صدا داشته باشیم، میتوانیم که به بسیار ساده گی بیشترفت کنیم و کسانیکه این کار هارا در میان مردم دامن میزنند از میان برداریم.
امروز افغانستان بیشتر از سه دهه میشود که در دامن جنگ ، ویرانی، آدم کشی دست و پنجه نرم میکند و هنوز این پدیده جنگ، در اکثر نقاط کشور جریان دارد. و مردم که در گرو بیگانگان قرار دارد و به خواسته های باداران شان لبیک میگویند. و کشور را بسوی بهران میکشانند.
فقر تنگ دستی معضل دیگری است که در اجتعاع امروز ما دامن گیری مردم گردیده است. پدیده فقر خطرناکتر از پدیده های نامشروع دیگر میباشد. زیرا فقر عامل اکثر بد بختی ها در میان میگردد. مردم را مجبور میسازد که بخاطر امرار حیات خویش و فامیلش دست به هر کاری بزند.
نگهداشتن مردم در دامن فقر یکی از سیاست های بزرگ کشور های ابر قدرت میباشد. چون سیاست مداران امروز به این عقیده هستنند اگر یک کشور بخواهد روی کشور دیگری حکمروایی نماید، در نخستین کارش باید اقتصاد آن کشور را نابود سازد و کار را در میان مردم کاهش دهد.
عدم کار و اقتصاد ضعیف باعث میشود تا مردم فراتر از نان فکر نتوانند، و مردم را فقط منحصر به کار و پیدا کردن نان و امرار حیات میسازد. که بد بختانه امروز مردم افغانستان در چنین حالتی قرار دارد. و نمیتواند که فراتر از غذا و نان فکر کنند.
