میرسد از بوستان دامن کشان باد بهار مشکبیز و مشکریز و مشکخیز و مشکبار
!بهار
نخستین فصل سال که با آمدنش شور و نشاط را می آورد نه تنها برای مردم بل برای طبیعت و هم گام با آمدن خود بوی عطر و شادابی را به همه جا می افگند. بهار یعنی زندگی دوباره , نفس تازه, طراوت و تازگی , زیبایی و نشاط که در این وقت طبیعت جامه تازه می پوشد و تازه می پوشاند
.
اینجا بهار است , آه نه بلکه گوشه یی از بهشت است که با گلهای زیبا و رنگارنگ و متنوع آراسته شده است.درختان زنده و سرسبز شده گویی که هر طرف را زمرد مینگری , جویبارها از کوهسار ها سرازیر شده , پرندگان به آشیانه هایشان برگشتند و سرود عشق می خوانند و نغمه سرایی می کنند که با شنیدن صدای زیبای شان به دیگر آهنگی ضرورت نیست و هزاران زیبایی های ناگفتنی و لاتوصیفی دیگر
.
اکنون ما بهار را شناختیم که گوشه یی از بهشت است و هم بهشت را می شناسیم.
و بهار همانند دنیا نیز فانی است اما بهشت که مادرِ بهار است و تا وقتی خدا بخواهد هم چنان باقی و باقی می ماند. پس خوب می شود اگر کاری کنیم تا بتوانیم بهاری را که در بهشت است را بدست بیاوریم
اگر گشت و گذار با دوستانمان در این بهار برایمان لذت بخش و شادی آور است پس چه قدر شیرین می شود تا بنده یی باشیم که بتوانیم با آفریدگارمان در بهار آن دنیا دیدار نمائیم