تنهایی

واژه دلتنگی ایست که درست ازکلمه اش معلوم است،که صندوقچه ایست  کهدرآن غم ودرددرج است

مثل من که تنهاازدردخودم می نویسم برای کسانی که احساس دارن وغم دارن

من پرازغم ودردهای ناگفته ای هم که همدردی پیدانشده که براوبیان کنم،وبغض هایم رابشکنم وخارچشمم راآب بدهم.

تنهایی!

همچواتاق تاریکیست بدون شمع ،وهمچوپروانه ایست که ازغم شمع سوخته است،یاساحلیست که ورآن ماهی وجودندارد،.

خدایاتوتنهایی ولذت بزرگواریت درتنهایی ات است،توبنده گانت راتنهانمیگذاری،می دانم من که تنهانیستم،من تورادارم و(من وتو)میشویم (ما).

تنهایی رادوست دارم،اماگاهی خسته کن است ودلگیر،من همیشه درتنهایی ام دلتنگی راحس میکنم،وبنظرم تنهایی زمانی حس میشودکه تنهایی سراقم می آید.

خدایا!

من که تنهام وتنهاهمدردمم توهستی ،(حسرت)رادراین دیارغربت تنهارهامکن.

 

سامیه«حسرت»سادات