محرم ماه ای است که ما مسلمانان با آمدنش زندگی ما رنگ و بوی دیگری به خود می گیرد محرم می آید و تمام عرصه زندگی و فعالیت های اجتماعی ما در آن تغیر می کند شهر ما سراسرسیاه پوش می شود شهروندان دست به خیرات کردن و نذر می زنند در هر کوچه و پس کوچه کشور مسلمانان صدای نوحه و عزاداری برپاست و به یاد ما می اندازد که حسین بشتر از اینکه تشنه آب باشد لبیک بود

.

حسین (ع)که میگوید(اگر بقای دین جدم فقط با شهید شدن من ممکن است پس ای نیزها مرا در بر بیگیرد )و در محرم است که تمام اقشار یک فامیل از ابوالفضل عباس پهلوان گرفته تا زینب ام المصائیب تا اصغر شش ماهه و رقیه ویرانه نشین و زین العابدین اسیر نقشی خود را در این حماسه اجرا کنند حسین با ابتکار خود به ما درس می دهد که چگونه تبعیضی در بین اقشار قایل نمی شود.

کودک,پیر زن ,پهلوان نامدار,سیاه پوست هر یک به نوبه خود در این حماسه بزرگ سهیم شده اند هر سال در این ایام شریف محرم عده در بین ما نقاق را می اندازند ولی هرگز عاشقان این امام همه از عزاداری دلسرد نشده و هر سال بشتر به این کار ادامه میرهند تا جانشان را فدای این حماسه بزرگ نمایند.

حسین در این حماسه تنها نبود حسین برادر داشت به وسعت وفائی عباس حسین خواهر داشت به اندازه دریای رنج زینب حسین پسرانی داشت به اندازه تشنگی اصغر و رشادت اکبر حسین را صفینه النجات نامید اند یعنی کشتی نجات می باشد.

حسین یکی از بزرگترین شفاعت کننده گان در روزی است که تمام چشمان می گریند به جز چشمی که در دنیا برای حسین گریسته حسین آن رویائی دل آویز هر فرد مسلمان می باشد که در روز عاشورا چه سنی . چه شیعه همه با هم بخاطر شادی روح بزرگ مرد شهید به نذر دادن که از آب شروع الی آنقدری که در توان انسان می باشد خیرات میدهند.

و هیچ گاهی این تبعیضی که دشمنان اسلام می خواهند بین ما مسلمانان بیاندارند نمی توانند مهر حسین را خاموش کنند پس این فرض هر فرد است که در این روز با شور و شوق از این روز یاد بود به عمل میاورند.

این روز است که همه بخاطر حسین گریه نوحه میکنند و روز است که دعا به درگاه خداوند کریم قبول میگردد و تمام مردم در این روز باید عبادت نمایند و از خداوند آرامی و صلح پایدار را بخواهند تا خداوند کریم این وطن ما را آرام و در فضای دوستی و سلامتی زندگی را ادامه دهند .

در مملک اسلامی از این روز همه ساله یاد بود به عمل میاید و همه مسلمانان در این روز خیرت و نذر میدهند و دعا خیر مینمایند .

نویسنده عبدالقهار کبیری