ورزش در یک کشور عبارت از سمبول آزادی ،استقلال،صلح دوستی ،وحدت و همبستگی است . که بهترین راه پیشرفت یک کشور و نشان دادن تفکر و مطلوبیت فکر افراد جامعه است. و یگانه راه ایجاد همکاری بین جامعه ها است . چون در ورزش فقط یک هدف وجود دارد و آنهم هدف برد و باخت است ولی به این معنا نیست که رقابت نا سالم باشد .بلکه در یک کشور ورزش عبارت از نشان دادن ابتکارات و خلاقیت های آن نشان است و مردم میخواهد که آنرا به جامعه بین المللی به نحوه خوبتر و بهتر معرفی کند.
و اینرا باید تذکر داد که ورزش از مفسدات در یک جامعه جلوگیری می کند. زیرا که بسیاری از جوانان به دلیل نداشتن مصروفیت به راه های انحراف کشانیده می شود که می توانیم بهترین مثال آن را مواد مخدر گفت و بیشترین کسانی که به این مرض مبتلا می شوند. آنهای اند که از ورزش و سواد بهرمند نیستند همچنان ورزش باعث جلوگیری از تضاد فرهنگی می گردد. یعنی از دزدی قاچاق مواد مخدرو راه زنی جلوگیری میکند. و اینرا هم گفته می توانیم که ورزش با بهبود جامعه رابطه مستقیم دارد .و حتی کسانیکه از نعمت سواد بهرمند نیستند می توانند از طریق ورزش کردن یک شخص مفید به جامعه معرفی شوند.
و اما ورزش در افغانستان در حدود نیم قرن پیش شروع شده بود و در زمان استعمار طالبان ورزش در افغانستان کم رنگ شد و تعداد اندک استدیوم در افغانستان سالم مانده بود و ورزشکاران به طور مخفیانه در این استدیوم ها کار می کردند . چون اگر طالبان با خبر می شدند و آنها را زنده نمی ماندند . اما با وجود این همه باز هم پسران افغان با نشان دادن شهامت و استقامت خود بدون از دست دادن روحیه و تعاون به راهی که در پیش گرفته بودند ادامه می دادند.
