وقتی که ما انسانها محیط ماحول خودرا مشاهده مینماییم سوال های گوناگون در ذهن ما خلق شده وبرای هریک جواب مکمل را می خواهیم.مانند: اینکه آیا این زیبایی ها خود به خود به وجود آمده یا کسی هست که اینها را بوجود آورده باشد؟ آیا این زیبایی ها همیشه دریکحال است؟یا تغیرمینماید؟ ومانند اینها
زیبایی های طبیعت تک تک گواه به بزرگی وعظمت خداوند(ج)است واوست پدید آورنده تمام موجودات .هرکس به دقت طبیعت ودیگر موجودات را بنگرد به این نتیجه می رسد که حتما کسی هست که اینها را آفریده وجز خداوند بزرگ هیچ مخلوقی قادر به ساختن کدام چیزی نمی باشد.طبیعت همیشه در یک حال نیست بلکه به مرور زمان تغیر می نماید
.
زیبایی های طبیعت نظر به فصول سال متفاوت می باشد.
بهار: فصل تازه گی ونشاط,با آب وهوای معتدل ودل انگیزبوده که با باریدن باران تمام نباتات از خواب زمستانی بیدار شده وسبز می شوند ودراین فصل انسانها دوباره زندگی جدیدی را با طراوت وشادی آغاز می نمایند
.
تابستان: فصلی با آب وهوای گرم که باعث رسیدن میوه ها شده وبرف ها ویخ ها دراین فصل آب می شوند که سبب تشکیل چشمه های زیبا, رودخانه ها,دریاها و... می گردد
.
خزان: فصلی با آب وهوای اندک سردی خویش باعث زرد شدن برگهای درختان گردیده وآنها را می پاشاند ودراین فصل انسانها برای زمستان خویش آماده گی می گیرند
.
زمستان: فصلی با آب وهوای سرد که باعث خشک شدن درختان گردیده وبا باریدن,باران وبرف زمین آب خورده وبرای دوباره تازه شدن و ثمر دادن آماده گی می گیرد
.
آن خداوند با عظمت طبیعت را برای آرامش,جسمی وروحی انسان خلق کرده است. طبیعت تنها به زیبایی وسرسبزی بته ها خاتمه نمی یابد بلکه آسمان بزرگ آبی رنگ, ستاره گان, آفتاب, مهتاب, دریاها, دشت های وسیع,دره های عمیق, کوه های بلند قله,منابع و ذخایر زیر زمینی, آتشفشان های بزرگ و... رادربر می گیرد
وظیفه ما انسانها اینست که محیط خویش را با طبیعت زیبا آراسته نموده وهر کس با غرس یک نهال آینده اش را زیبا نماید و حفاظت از این زیبایی ها را هم باید از مهم ترین وظایف خویش بدانیم زیرا که باعث نظیفی محیط از هرگونه کثافات میگردد.
