به نام خداوندی که زن ومرد را از یک نطفه آفرید تا مونس وهمدم یکدیگر باشند .زن را الهه ی از محبت وزیبای آفرید تامرد در کنارش احساس آرامش کند .زنان نیمی از پیکر جامعه را تشکیل میدهند واز حق وحقوق برابر با مردان برخوردار هستند .

ولی متاسفانه بانوان درجامعه سنتی ومرد سالار افغانستان با مشکلات زیادی روبرو هستند واکثریت دوچار خشونت های فامیلی

قرار میکیرند وهر روزه ما شاهد این موضوع هستیم در این رابطه سمینارها وورکشاپ و8مارچ  به صورت نمادی برگذار میشود.

وحاصل آن بجزگفته های شیرین چیزی دیگر نیست افغانستان  دارای یک جامعه   سنتی ومرد سالار است که مردان حاضر به قبول زنان دوشادوش خود نیستند .وبدتر این که مردان دیو صفتی که بوی از انسانیت نبرده اند بابسیار بی رحمی اعضای بدن یک زن قطع

می کنند ونامش را مردی می گذارند در حقیقت این مردان صعیف جسم زن را در هم می شکند ولی بر روح زن نمیتوانند قفل خا موشی بزنند وزنان ازاده خواه همیشه خواهان حقوق برابر با مردان هستند

کاری که این مردان بزدل انجام می دهند  هیچ دین وآیینی  در جهان حاضر به قبول آن نیست. چند قربانی دیگر به مثل سحرگل,بانوستاره,مریم وهزاران زن ودختر دیگربدهیم

تایک روزاین روز های سیاه به پایان برسد.در جامعه ی که من زندگی می کنم همیشه زن را به چشم جنس دوم می بینند وهمیشه باید مطیع مردان باشند حتی برای ابتدای ترین خواسته های خود نمیتوانند تصمیم بگیرند .

تنها 10تا 20فیصد از زنان می توانند صدای خود را بلند کنند بسیاری دیگربا این جملات همیشه خاموش می مانند  مثل اینکه (دختر با لباس

سفید به خانه بخت می رود وباید با کفن سفید بیرون شود)(بسوز وبساز صدایت را بلند نکن)ویا مردم چی میگن شوهرت است تحمل کن غافل از این که دیکر توانی نمانده وبسیاری با سوزاندن جسم خود برای همیشه صدای خود را خا موش میکنند.

در آخر  به امید روزی که دیگرشاهد این خشونت در جامعه خود نباشیم وبانوان بتوانند به عنوان یک انسان زندگی کنند نه برده ی که محتاج به لقمه نانی باشند.