میرسد از بوستان دامن کشان باد بهار          مشکبیز و مشکریز و مشکخیز و مشکبار

!بهار

نخستین فصل سال که با آمدنش  شور و نشاط را می آورد نه تنها برای مردم بل برای طبیعت و هم گام با آمدن خود بوی عطر و شادابی را به همه جا می افگند. بهار یعنی زندگی دوباره , نفس تازه, طراوت و تازگی , زیبایی و نشاط که در این وقت طبیعت جامه تازه می پوشد و تازه می پوشاند

.

اینجا بهار است , آه نه بلکه گوشه یی از بهشت است که با گلهای زیبا و رنگارنگ و متنوع آراسته شده است.درختان زنده و سرسبز شده گویی که هر طرف را زمرد مینگری , جویبارها از کوهسار ها سرازیر شده , پرندگان به آشیانه هایشان برگشتند و سرود عشق می خوانند و نغمه سرایی می کنند که با شنیدن صدای زیبای شان به دیگر آهنگی ضرورت نیست و هزاران زیبایی های ناگفتنی و لاتوصیفی دیگر

.

بهار سرآغاز خوشبختی و فداکاری است. از بهار بیاموزیم که چگونه یاد ها و خاطرات بد دیرینه را به باده ی فراموشی بسپاریم. از بهار بیاموزیم تا چگونه موجب خوشحالی  دیگران بعد از یک زمستان سرد باشیم از بهار بیاموزیم

اکنون ما بهار را شناختیم  که گوشه یی از بهشت است و هم بهشت را می شناسیم.

و بهار همانند دنیا نیز فانی است اما بهشت که مادرِ بهار است و تا وقتی خدا بخواهد هم چنان باقی و باقی می ماند. پس خوب می شود اگر کاری کنیم تا بتوانیم بهاری را که در بهشت است را بدست بیاوریم

اگر گشت و گذار با دوستانمان در این بهار برایمان لذت بخش و شادی آور است پس چه قدر شیرین می شود تا بنده یی باشیم که بتوانیم با آفریدگارمان در بهار آن دنیا دیدار نمائیم

زهرا نزهت