در شبهای سرد زمستانی که آمدن برف سکوت را حکمفرما میکند وهمه درختان برهنه ازلباس، را سرد وسفید میسازند و تحمل بار سنگین برف شاخه های نظیفشان را خمیده میگرداند، اما آنها باز هم دلیرانه مقاومت میکنند و روحیه زندگی را در خودشان حفظ کرده وهرگزتسلیم نمیشوند. آنها با همدیگر اتحاد بیمثالی دارند. به همین سبب آفت برف آنها رااز پا در آورده نمیتوانند وصبورانه منتظرآمدن بهار زندگی بخش اند واین انتظارآنها را به خواب میبرد ودرآن روزهای سرد زمستانی بعضی از شاخه های ظریف شان ترک میخورند و میشکنند.
ناگهان یک صبح سبز بهاری فرامیرسد وخورشید مهربان نور گرم زندگی بخشش را به قله رسأ سرو می تاباند وهمواره وار عارفانه طلوع میکند. سرو سربه فلک کشیده محبوبانه به گوش مادر گنجشکی که با جوجه های کوچک و گرسنه خود به دل شاخهایش لانه ساخته وازسردی هوا تنش لرزان است میخواند مژده آمدن بهار زیبا را! ومیگوید بگو به همه دوستانم که از خواب زمستانی بیدارشوند. بگو زندگی نو و تازه دوباره به سراغشان آمده بدون معطلی بیدار شوند.
آن گنجشگک کوچک با نوای دلنشینش خروشانه همه درختان راباگفتن مژده صدامیزند آهای قهرمانان صبور!!!! بهار نوید بخش آمده آگاه شوید.! عید نوروز و زمان پوشیدن لباس طراوت وتازه گی فرا رسیده بیدارشوید. همۀ درختان که تا قلب زمین ریشه هایشان را رشد داده بودند ازشدت خوشحالی دوباره جوان وشاداب شدند وبرگها و شگوفه های قشنگ ولطیف رابه عنوان نماد خوشحالی از خودشان میرویانیدند وزندگی را مملواز عشق دوباره آغاز نمودند وبه همه ما تعلیم دادند که هیچ وقت خود را تسلیم دست بدخواهان نکنیم. همیشه اتحاد دلیل پیروزی مان باشد. با دیدن طلوع آفتاب همه برف های سرد حیرتانه خجل گشته و آب ونابود گردیدند.
این درختان قهرمان در مقابل برف های سرد وخنک همان افغانهای غیور وفداکار ما درمقابل دشمنان زبورونادان بودند که تا آخرین حد توان جسورانه ایستاده گی نموده وهرگز تسلیم نشدند وآن خورشید مهربان دعای مادران عزیزمان وهمبستگی همیشگی ما افغانهاست که تا امروز صادقانه در مقابل دشمنان مبارزه نموده وسرفرازمان کردند.
(پیروزوپاینده باد افغانستان خود ما)
نوشته از: "سمانه ضیاء"
