وقتی خداوند زمین و آسمان را خلق نمود، خواست مخلوق متفاوت وشریفی را خلق نماید تا که بروی زمین وبه زیرآسمانش آزادانه زیست نماید. بعدآ حیوان رامتعلق به دو دسته خلق نمود، یک دسته راعزیز پنداشته آنها رامتفکر وناطق(انسان) خلق کرد. دستۀ دیگرراغیرناطق وبیتفکروغیرمنطق(حیوان) آفرید. واین دودسته را وابسته به هم ساخت. دستۀ دوم را تحت فرمان توسط دستۀ اول قرار داد به گونۀ که آنها راعذیت نکنند. حیوانات رول بارزی درزندگی انسانها دارند بعضی حیوانات که توسط انسانها پرورش میابند واهلی میشوند و دریک محیط با آن زندگی کرده میتواند را حیوانات اهلی، حیوانات که توسط انسان اهلی نشده ودر یک محیط با آن زندگی کرده نمیتوانند و وحشی هستند و در باغ وحش، دشت، صحرا، جنگل، کوه و دریا زندگی دارند راغیر اهلی گویند وگوشت شان برای خوردن حرام است. اما گوشت اکثریت حیوانات اهلی برای خوردن حلال است. مانند: گوشت گوسفند، گاو، گوساله، بز، شتر، مرغ، کفتر، فیل مرغ، آهو، ماهی وغیره.
خداوند حیوانات مختلف را به محیط های متفاوت آفریده. حیوانات خدا در روی زمین، در زیر زمین، در هوا ودر آب زندگی میکنند. به استثنأ ذوحیاتین که هم درآب وهم در خشکه زندگی دارند. اکثریت شان به محیط معتدل وگرم زندگی وغذای خود راازحیوانات دیگر ویا نباتات حاصل میکنند و یک عده شان به مناطق سرد وقطبی زندگی دارند. ومعمولآغذایشان را حیوانات دریائی تشکیل میدهند. انسانها در طی دورۀ حیات خویش ضرورت شدید به حیوانات ونباتات دارند. ازآنها تغذیه میشوند و بدون آنها زندگی کرده نمیتوانند. خداوند حیوانات را برای ما خلق نموده و هر کدامشان از کوچک تابزرگ در آفرینش شان حکمتی نهفته. اگر کوچکترین حیوان خدارا مثل مورچه بنگریم که خداوند وجود ضعیف وریزه اش را چقدرزحمت کش آفریده و ما انسانها باید همت را از وجود کوچکش بیاموزیم که تا به هدف خویش نرسیدیم دست از تلاش برنداریم وهمچنان شجاعت را ازشیر، آرامی وسکوت را از اسب، وفا را از سگ، جسارت را از خروس .... باید آموخت.
خداوند حیوانات را دوست داشته و برای هر کدام شان در هر زمان ومکان غذا فراهم میکند ومواظب شان است، اما خداوند عزوجل ازهمۀ موجودات خویش انسان راعزت وقدربخشیده وبرای تغذیه وخوراک اش موجود دیگرومتفاوت راآفریده تاکه به سبب گرسنگی به یکدیگر ضرر نرسانند وازحیوانات گوشت حلال وگوارا تغذیه کنند تقریبآ همۀ حیوانات مثل چارپایان ،خزندگان وپرندگان مستقیمآ توسط دهان خویش بافروآوردن سرخویش غذامیخورند. ولی خداوند انسان راکرامت بخشیده، خواست برای رفع گرسنگی خود ازعضودیگر بدن خویش بدون فرودآوردن سرخود مستقیمآ ازدستهای خوداستفاده کنند. مؤدبانه وبانظافت طعام میل کند . و سرفرازانه زندگی کند.
