خوبی جودو و دیگر ورزشهای مرتبط مانند گوشتی و جو جتسو در اینست که اگر تمرین داشته باشی عقب نخواهی ماند. نگران نیستی چون میفهمی که خود را چگونه بشکل جسمی و روحی کنترل کنی.

زمانیکه با خطر روبرو میشوی ممکن است ضربان قبل تو افزایش یابد اما نبض تو هرگز. هورمون ادرینالین افزایش می یابد اما  می آموزی که چگونه آنرا در استفاده از مهارت های جودوی خود بکارگیری و البته که به آن مهارت ها نیاز نخواهی داشت چون شما کاملا تحت کنترل هستی.

من این اصول را در زندگی شخصی خود هر زمانیکه با یک مشکل روبرو شدم پیاده کردم.

همیشه چیزهای مانند کارمندان بد, رییسان بد,مشتریان بد و طرح دعوا های وجود دارد که توازن شما را برهم میزند. اینها همه حالت های پریشانزا اند و من با همه شان روبرو میشوم. جودو به من آموخته است که در چنین شرایط آرام باشم.

پیش از جودو جلوگیری از یک جدل در دفترم بسیار مشکل بود, اما حالا زمانیکه چنین چیزی اتفاق می افتد, کاملا آرام و با اقتدار مشکل را حل میکنم.

روزی در هنگام تمرین کسی از مربی ما پرسان کرد که اگر توسط چند شخص جنایت کار مورد حمله قرار گیری چکار خواهی کرد؟ پاسخش این بود که آرام بمان و قلب شانرا هدف بگیر.

تصور کنید که در یک ایستگاه یک بازارچه کشیده میشوید و یک جنایت کار میخواهد که از شما زورگیری کند. خوب من در جای خود می ایستم و شرایط را خرابتر نمیکنم.

و خود شخص تبهکار این را از اعتماد به نفس و قیافه من خواهد فهمید. این خوبی جودو است که در زندگی روزانه من آورده است. و حالا از آقای رادومر بخاطر معروفی من به جودو و حفظ زندگی من تشکر میکنم.

لین گولدبرگ” Lynn Goldberg”