خداوند(ج) هیچ انسانی را خلق نکرده که از آن اشتباهی سر نزند. همه انسان ها اشتبا میکنند و بخشده میشوند. پس ما نباید در مقابل هر چیز خود را سرزنش کنیم، سرزنش کردن خود یک برخورد بسیار خشن و ناملایم با خود است.  و باعث آن میشود که ما احساس گناه کنیم، و احساس گناه هم خود بزرگ ترین مانع در زنده گی برایپیشرفت ما میباشد.

احساس  گناه یعنی" سر زنش خود و عدم باور داشتن به خود است. این احساس گناه باعث میشود که ما مدام با خود در گیر باشیم و پیش وجدان خود  ناآرام باشیم. مثلأ: زمانیکه از ما یک کار ناخواسته سر میزند و بعدأ پشیمان میشویم به عوض آنکه به دنبال اصلاح آن باشیم مدام خود را سرزنش میکنیم. همین عدم خود باوری با خود اعتماد بنفس ما را سرکوب  میکند.

خداوند(ج) در مقابل تمام موهبت های که به ما داده است یکی هم فراموشی است. یعنی  هر چیزی که ما را ناآرام و فکر ما را مخشوش میکند  فراموش کنیم. تا اعمال گذشته ما مانع پیشرفت آینده ما نشود .و از یک طرف بایدمتوجه باشیم که چه رفتارهای منجر به احساس گناه ما میشود تا از این رفتارها اجتناب کنیم.

 

و یکی دیگر از موارد احساس گناه، نبخشیدن است،. نبخشیدن یعنی اینکه ما از رفتار گذشته خود یا با یک فرد دیگر، کینه به دل داشته ایم.و این نبخشدن یک نوع خود شکنی  با خود است.و خود را گناه کار فکر میکنیم. و زمانیکه ما خود را گناه کار فکر میکنیم تونایی حل مشکل را در خود از بین میبریم. پس چه خوب است که ما همیشه در مقابل مشکلات مبارزه کنیم.و نگذاریم که این مشکات بر ما غلبه کند و احساس  گناه را در ما بوجود آورد.