زحمت کم حاصل زیاد
مردم ما تجربه کرده و دیده اند که اگر در زمین های شان گندم، جو، جواری و دیگر غله ها را بکارند مجبور هستند همه ساله آن زمین را قلبه و ماله کنند تخم و کود بپاشند مزرعه را خیشاوه نمایند چندین مرتبه آب دهند ادویه پاشی نمایند تا اینکه در چند ماه حاصل زمین برسد.
.بعد آن را دور کرده در خرمن بکوبند و پس از مصارف و زحمات زیاد از زمین محصول بردارند معلوم نیست محصول به دست آمده همۀ آن مصارف و خراجات را پوره می کند و چیزی علاوه از مصارف برای شان عاید می شود یا نه؟
ولی اگر زمینی را نهال بشانند. نهال در چهار یا پنج سال به ثمر می رسد و حاصل میدهد چون با گذشت هر سال درخت بزرگ می شود و ریشه های آن به عمق زمین بیشتر فرو می رود و در صورت نرسیدن آب یا کم آبی، .درخت یک مقدار آب را توسط ریشه های اش از نم و رطوبت زمین که از آب برف و باران ذخیره نموده.
است جذب می کند و با آن آب، میوۀ خود را می رساند. بطور عادی درخت در یک سال از سه چهار مرتبه بیشتر به آبیاری نیاز ندارد در صورتی که مزرعۀ غله را باید زیاد آبیاری کرد و حاصل آن را خواهد بدست آورد.
