شیر مایع رقیق و مقویی است که بدن همۀ موجودات به آن نیاز دارد. همۀ انسانها وحیوانات در زمانیکه متولد میشوند تا زمانیکه غذا خوار میشوند باید از شیر مادران خود تغذیه شوند. ویتامین ها و کلسیم موجود در شیر باعث درست شکل گرفتن و مستحکم شدن استخوان ها ودندانها میشود. جلد را شاداب وشفاف میکند. گلوکوز ولکتوز موجود در شیر باعث تکمیل شدن قند خون و انرژی دادن به بدن میگردد. زمانیکه شیر در صبحانه میل شود انرژی و قوۀ فکری ما در روز افزایش داده ونیروی جسمانی ما را تأمین میکند. خوردن شیر قبل از استراحت موجب آرامش مغز و اعصاب میگردد.
شیر دارایی: کلسیم، کاربوهایدریت، پروتین، فاسفورس، آهن، سودیم، مگنیزیم، آب، ویتامین های ( A, B1, B6, B2, B12, C, K) چربی ... میباشد. از مایع شیر برای آماده کردن غذاها ودیگر لبنیات استفاده میشود. مثلا برای پنیر، مسکه، ماست، قوروت از شیر استفاده میکنند. بدن همگی ما در هر سن و سالی به خوردن شیر نیاز دارد. بعد از نوزادی باید از شیر حیواناتی مانند: گاو، گوسفند وبز استفاده کنیم. خوردن نارگیل، چهارمغز، پسته وبادام با شیر به سلامتی و آرامش بدن مؤثر بوده و باعث برطرف کردن مریضیهای زیادی میشود.
اطفالی که در زمان شیر خوارگی خود به اندازۀ کافی از شیر مادر ویا شیر طبیعی مانند (شیر گاو) تغذیه نشده و از کلسیم، ویتامینها وکاربوهایدریت ها... آن مستفید نمیشوند ضعیف، سوء هاضمه، لاغراند ودر مقابل مریضیها بدنشان مقاومت کمتری دارد و زودتر مریض میشوند. دندانها و استخوانهایشان مقاوم نبوده و ویتامین سی آنها پائین است و از نیروی تمرکز عالی برخوردار نیستند. در کل مواد مفید و کاملی که در شیر نهفته است در هیچ غذا و نوشیدنی دیگر موجود نیست. کسانیکه در خوردن شیر سستی میکنند خیلی زودتر از کسانیکه در روزانه شیر مصرف میکنند استخوانهای بدنشان مواد لغزنده خود را از دست داده و زیاد خون ساز نیستند وآنها دچار پوکی استخوان گردیده ودندانهایشان زودتر خراب و سیاه میشود.
خداوند مهربان زمانیکه یک طفل را در بطن موجود پستاندار خود چه انسان وچه حیوان قرار میدهد برای تغذیۀ آن درغددهای پستان مادرش شیر را جای داده تا براحتی از مایع مفید شیر تغذیه شود و سالم زندگی کند.
