جنگ کلمه ای است که با شنیدن آن در هر سطح که باشد باعث به وجود امدن ذهنیت منفی می شود کشور من افغانستان از این مصیبت بیشتر از کشور های  دیگر منطقه رنج دیده است تا حدی که در حدود سی سال باعث شد  تمامی سکتور ها در خط صفر قرار بگیرند و در حدود ملیون ها نفر به صورت اجباری مجبور به ترک خانه و وطن شان شون و به سوی دیار غربت رهسپار شوند.

  

تا اینکه در سال 2003 میلادی به خاطر ترس از حملات طالبان باعث شد که دیگر کشور ها به افغانستان لشکر کشی کنند و یک حکومتی که قابل قبول جامعه جهانی باشد را بر پا کنند هر چند این دولت در سالهای اولیه اوضاع خوبی داشت اما دست ها بیگانه که پیشرفت افغانستان را به ظرر خود می دیدند شروع کردند که کمک کردن به ترویستان و آوردن جنگ داخلی خفیف به داخل کشور

 .

دولت جمهوری اسلامی افغانستان بارها به سازمان های ج یاد آور می شود که آنها اگر می خواهند صلح و ثبات را به این کشور بیاورند لازم نیست که امنیت را در داخل کشور بگیرند بلکه مرزهای این کشور را محکم کنند و هم چننان با دوکشور همسایه اش یعنی ایران و پاکستان برخورد جدی نمایند

 

 

ولی ایا این امر امکان پذیر است یانه بستگی به پیمان های امنیتی دارد که دولت افغانستان آن را با ایلات متحده امریکا به امضا می رساند یا نه وا گر هم به امضا رسانید کشور آمریکا تا چه حدی به گفته های خود برای تامین امنیت در افغانستان پایبند می باشد.

و آیا همان گونه که در دیگر مسائل توانسته دولت افغانستان را کمک کند ایا می تواند در این مسله نیز همانند پیمان نامه امنیتی راه گشای برای تامین امنیت افغانستان باشد و به مقابل پاکستان با عزم راسخ از کشور افغانستان حمایت نماید یا خیر تمام اینها در طی زمان معلوم خواهد گشت