گریه به هر دردی بی درمان دواست
با اینکه بسیاری از مردم عقیده دارند که گریه کردن (مردانه) نیست ولی ما می بینیم که وقتی وقتی مردان دستخوش یک تاثیر شدید می شود گریه کردن برای انها به طور عادی می شود اگر مردان گریه کنند بار تاثیر و اندوهشان به مراتب سبک تر می شود زیرا رفتار غیر عادی باعث فشار روحی انها می گردد.
دکتر (گیت هل بر ان) میگوید که جامعه بدون دلایل منطقی حق گریه کردن را به زنان داده است و بدین ترتیب راه فرار از پریشانی های روزافزون زندگی کنونی را برای انها باز گذاشته ولی همین که نوبت به مردان میرسد همین جامعه چپ چپ می نگرد و فرمان میدهد که مردان هرگز نباید گریه کنند.
در سایه جد و جهد و کوشش روانشناسان و روانپزشکان معلوم شده که میان گریه و زخم معده رابطه ای وجود دارد این زخم ها با عصبانیت فشار روحی و پریشانی روابط نزدیکی دارند.
دکتر (کاشنیک) میگوید اشخاص زود رنج رنج عصبی برای سو هاضمه و زخمهای مربوط به معده امادگی مخصوص دارند این گونه زخمها در میان مردان بیشتر دیده میشود و علت را گریه نکردن مردان دانسته اند.
رابطه شیمیای نیز بین گریه و علت پیدایش زخم معده وجود دارد زیرا اشک دارای ماده ای به نام (لیوزیم) که به وسیله دکتر (باکترین)شناس انگلیسی و کاشف پنسیلین کشف شده (لیوزیم) یکی از مواد بسیار نیرومندی است که باکتریها را نابود میکنند این ماده مخصوص در قطره های اشک و همچنین در بزاق دهان وجود دارد و کارش اینست که از دچار شدن چشم به بیماریهای گوناگون عفونی جلوگیری می نماید.
ولی باید گفت گریستن دردهای درونی و تاثیرات روحی را اعم از زن یا مرد تسکین بخش و مسکن تمام اشفتگیهای روحی است.
(اوید) شاعر روسی میگوید :در گریستن لذتی است زیرا اندوهها و تاثیرات درونی که در اعماق روح و قلب انسان است با سیلاب اشک بیرون اورده و نابود میکند.
شروع گریه یعنی انفجار انرژیهای که در هنگام فشارهای روحی و پریشانی های مختلف روی هم انباشته شده است.این انفجار باعث ارامش و استقرار مجدد تعادل فکر ما میگردد.
پس بشر باید احساسات و ناراحتیهای روحی خود را با اشک ریختن ارام نموده و خشم خود را فرو نشاند این است نتیجه خواص گریه و اشک ریزی که در اسلام هم درباره گریه نمودن بسیار تاکید شده است
