هر چند جنگ بیشتر توسعه می یافت و مسئولیت ها بیشتر میشد هیتلر بیشتر به فعالیت میپرداخت وبیشتر شخصآ به جزئیات رسیدگی میکرد. در اثر فعالیت زیاد دچار ضعف اعصاب شدید شده و قادر نبود مانند سابق فورآ تصمیم بگیرد، فشار کار اورا بداخم و ساکت و کج خلق نموده بود. که یک روز وی به( آلبرت اشپیر)چنین گفت: وقتی که روسها بدروازه های برلن رسیدند، هیتلر تصمیم جدی به خود کشی گرفت زیرا او فکر میکرد چنانچه زنده گرفتار دشمنان خود شود او را در قفسی به مسکو برده ودر باغ وحش مسکو بدارش خواهند آویخت. چون هیتلر میل داشت مانند ناپلئون روز پنجم مه بمیرد، خودکشی خود را دائم بتعویق میانداخت ولی روسها که گوئی به قصد او پی برده بودند اصرار داشتند روز اول مه که روز جشن کار گران است برلن را در تصرف خود داشته باشند. لذا هیتلر مجبور شد برخلاف میلش روز یک شنبه 29 اوریل دست به انتحار زند. وی قبل از انتحار به دو سکرتر وفادار خود سم داد تا با آن خود را بکشند واز آنها پوزش طلبید در این لحظه هدیه بهتری ندارد که به آنها بدهد. سپس سگ عزیزش بلوندی و توله های او را نیز با سم کشت و همسر گوبلز را بوسید و از او خداحافظی کرد. سپس در ساعت سه یعد از ظهر همرا با اوابراون به اطاق مخصوص خود که روی دیوارش فقط تصویر فردریک کبیر اثر آنتون گراف دیده میشد رفت و آن دو نفر در بین ساعت 22/3 و 27/3 هر دوخود را کشتند. هیتلر سمت راست پیشانی خودرا نشانه گیری کرده بود و خون روی صورتش جریان داشت. رنگش پریده ودست راستش از روی نیمکت آویزان بود. اوابراون در سمت چپ نیمکت در حالیکه سرش به گوشه آن تکیه داده و با دست چپش سعی میکرد ببازوی هیتلر تماس بگیرد افتاده بود. روی لباسش یک گل رز دیده میشد. معلوم بود تازه به حمام رفته است زیرا موی سرش بسیار تمیز و تازه آرایش یافته بود. چهره اش بیحالت ولی زیبا بود. هفت تیرش روی میز قرارداشت شیشه سمی که به مصرفش رسانده بود وبه ماتیک شباهت داشت روی زمین افتاده بود. در اطاق بوی روغن بادام تلخ پیچیده بود. این بوی سمی بود که(اوا) به مصرف رسانده بود. اجساد هیتلر و همسرش با چهل گالن گازولین که کمپکا راننده مخصوص هیتلر آورده بود آتش زده شد، در این موقع تمام برلن مشتعل بود و سروصدای خمپاره انداز روسها گوئی مارش عزائی بود که برای هیتلر نواخته میشد.
