بنام آنکه بشر را یک خانواده خلق کرد و برای هم زیستن را در چارچوب واژه صلح بر سجده گذارانش آموخت
صلح: صلح همان احساس حیات بخش است که پلکان پریشان را غرق خواب آرامش میسازد،
من حکایت میکنم از چشمان خیس هم وطن نانم که هرگز از اشک رنج نبود نت نه خشکیده ان و روشن در انتظارت مانده ان،
گر تو را گذری بر دیار ما افتد همای اوج سعادت به دام ما افتد
حباب وا ر بر اندازیم از نشاط کلاه گراز تو تفاقی بر نفاق ما افتد
ای آشنای رفته !
شاخ ساره های آزادی از نبودنت پژمرده گشتن، کاش میتوانستم بغض نبودنت را فریاد بزنم امروز که تصورت جرم گشته ،
گرچه از آتش دل چون خم می در جوشم مُهر بر لب زده خون میخورم خاموشم
قصه کردن بر ما بزرگان از آبادی ها که تو آورده بودی ،از سر سبزی ها که با آمدن تو شکوفا گشته بودن، از آن همه مهر مردم جان فشانی های شان برای یک دیگر ،آیا ما لایق این همه خوبی نیستیم ؟ به چه جرمی سهم منتظرانت افسوس گشته؟
چون بخت نیک انجام را با ما به کلی صلح نیست بگذار تا جان بدهد بد گوی بد فرجام را
صلح ای پرنده سفید!
همه با حرف ادعا بر تو مهر میورزند اما کسانی مزدور گشته پر و بالت را میسوزانند ،اشخاص تکبر ورزیده بر تو سنگ میکوبند، برخی از تنفر خود بر راه پرواز ت سد میگردن
افسوس من این است که کوتاه است دستان نوازش گرانت،
تو همان پرنده قفسی هستی که هر قدرت طلب به نفع خود شاهین تو گردیده! من و تمام هم دیارانم در هر نیمه شب سحر گاه حاجت ماست آزادی تو ،امید ماست پرواز تو ،آرزوی ماست دوام تو !
ای صلح زیبا!
مردمان این مرز بوم از صبر ایوب به ارث برده ان اما کوه،دشت، جنگلش، اگر صدا میداشت فریاد میزد درد جان سوخته اش را و اگر چشم میداشت با اشک هجران صد ساله ات بحر ها میساخت که با آن میروبود درد نبودنت را !
ای همه خوبی!
اجداد مان در انتظارت به پیری رسیدن تو آرزوی مان هستی، اما دعای ما این هست که حاصل تلاش و کوشش مان باشی ! صلح آن نسیم زندگی بخش است که با وزیدن ش در هر صبح انگیزه شروع یک ترقی را بر بازوان پر توان زن،مرد جامعه آزاد و آزاد طلب میبخشد ،
در این خاک دل مرده میتوانی آن عشق احساسی را بیاوری که از هر سنگش لاله روید ،
کاش بر آسمان این مملکت پر بزنیم تا مشتاقانت مانند گذشته گان خود بدون هیچ گونه احساس در صحرای تفرقه و برادر کشی قربانی نبودنت نگردند !
ما از توانمندی قهرمانان خود به دور نميبينيم که سیلاب دشمن را مأیوس و پرنده صلح را در تپه،تپه ها به صدا در آورده حضور باد بان زیان گران آشفته و بر باد گردانند ،
یا رب تو را به حق آن عزیزانی که فقط به خاطر رضای تو از جان و عزیزان خود گذشتن صلح را برای ما بیاور و ماندگارش بساز. «آمین، آمین ،آمین »
نویسنده: سحر کریمی
