به قاب عکس خیره میشوم باز هم عکس یک نفره..

هر بار که خواست عکس دونفره بیندازد قبول نکردم،اگر کسی ببیند،اگر عکسمان گم شود،پدر خبر شود،مادرم بفهمد

سرم را بالا گرفتم و به چوکی چرخ دار تکیه دادم،چشمانم را بستم:

چند بار محوطه باغ را دور زدیم تا جای مناسب و دنجی بیابیم،جایی که مردهای مجرد نباشند،دوست نداشت پیش مردها بشینیم،بلاخره ساحه مطلوب پیدا شد و کفش هایم را از پایم کشیدم او هم درست روبه رویم نشست،جریان اتفاقات هفته را از اول تا اخر مرور میکردیم،چشمش به تلفنم افتاد و برداشت مثل همیشه یک عکس یک نفره انداخت..

چشمهایم را باز کردم با چوکی چرخی خوردم و به طرف صفحه لبتابم خیره شدم،وارد فیس بوک شدم ،نامش را نوشتم،وارد صفحه اش شدم مطالبش را خواندم حتی تک تک کامنت هایش را !و دوباره مرور عکس هایش ،مثل همیشه لحظه ای مکث کردم روی این عکسش حالت نگاهش خاص بود ،با چشمهایش چیزی میگفت،حتی لباسش هم برایم در این عکس خاص بود...اما هیچ وقت نخواستم عکسش را در لبتاب داشته باشم

،