چاره ای ندارم جز این که برای کشف این واقعیت هولناک که شاید فقط یک کلمه باشد، ده ها سوال را طرح کنم.
لطفن به این سوال ها پاسخ دهید تا سردر بیاوریم که چه اتفاقی دارد می افتد
چطور می شود که جامعه ای این همه نیاز به طنر و هزل و سرگرمی پیدا می کند؟
کی ها این خلا را پر می کنند و با چه نیتی و چه بهره برداری ای از آن صورت می گیرد؟
آیا آنچه عرضه می شود و گویا این خلاء را پوشش می دهد طنز است؟
جامعه ای همه ی امور زنده گی را وا می گذارد،سرنوشت و هستی خودرا یله می کند و می سپارد دست مشتی زورگو و غارت گر و خود برای تخلیه به طنزو سرگرمی رو میاوردو هزینه ی گزاف برای بودنش می پردازد، این وضعیت را چه بنامیم؟
چرا به یکباره فحش های ناموسی و جنسی جذاب می شوند و کاربردشان لذت بوجود میاورد و دیگر کراهت ندارد؟
این که جامعه ای به عنوان یک رفتار اجتماعی مسلط، هنگام فحاشی کردن همواره از زنان مایه می گذارد و در بیشتر از 90% از رکیک ترین فحش هایش به سرو ته مادر و خواهر وهمسر حمله می کند نشانه ی چیست؟
این همه رسانه ی تفریحی با برنامه های طنز و شوخی و آهنگ فرمایشی و لطیفه گفتن وچق چق کردن مجری ها با دختران و متقابلن ،شنونده گان با مجری زن و مسابقات بخت آزمایی و موسیقی و موسیقی و موسیقی و موسیقی آنهم به عنوان بسته های سرگرمی(موسیقی به عنوان تفریح وسرگرمی) چه ماموریتی دارند؟ کدام نیاز طبیعی را به انحراف می کشانند؟
اقتصاد این تفریح سازی و طنز و هزل سازی و فحاشی به زنان ودر نهایت سرگرمی، از کجا و چگونه تامین می شود؟
چرا دونر ها ، بیشتر پول ها ی شان را هدیه ی این پروژه ها می کنند؟
این ابر سیاهی که در نتیجه ی ازدحام ایده ی دچار کردن مردم به تفریح و سرگرمی و پناه آوردنشان به چنین اموری به وجود آمده است، تلاش می کند تا جلو کدام واقعیت خطرناک را بپوشاند؟
جایگاه طنز و تفریح از این دست در شرایط جنگی کجاست؟
شاید شما هم با یکی دو سوال این گونه مواجه شده باشید. حالا بیاییم با هم در این مورد فکر کنیم و برای این سوالات پاسخ هایی واقعی بیابیم.یاشاید هم مایلید سوالات خلاقانه تری به این لیست بیفزایید.
