صبح که از خانه بیرون میشوم و از مسیر کوته سنگی میگذرم.راهبندان است و همه به طرف مغازه ها و مارکت ها میروند و بعضی ها هم که خرید خاصی   دارند به طرف شار و مندوی میروند که مزدحم ترین نقطه کابل است فکر میکنی کسی در خانه نمانده و همه برای خرید امده اند و در این بین شاد ترین طبقه  کودکان هستند زیرا با خریدن کلای نو بسیار خوش هستند

 

وقتی درست فکر میکنم و چند سال پیش را مرور میکنم ،من هم به اندازه کودکان امروز خوشحال بودم از امدن عید و خردین کالای نو ! و عیدی که کالا نمیخریدوم شاید برایم چندان عیدی نبود...جالب است در افغانستان مردم شور و حال عجیبی دارند از کودکش گرفته تا بزرگتر هایشان همه از امدن عید فطر خوشحالند و با وجود روزه حاضرند یک روز کامل را اختصاص بدهند برای خرید و بعضی ها حتی چند روز را،باز هم خوشحالم که در کنار تمام سختی های کشورمان مردمم باز هم از کوچکترین فرصتها استفاده کرده و خوشحالند.

  چند روزی را میتوانند بدون غم باشند و از این فرصت ها برای کنار هم بودن و دید و باز دید یکدیگر بیشتر استفاده کنند