عید قربان است و خانه پر از گوشت، از طرفی تنها هستم و صلاحیت عام و تام دارم. با خودم گفته بودم به پیشک هایی که خانه ما می آیند عیدی بدم، اما در این دو روز یک پیشک هم برای عید مبارکی نیامد. از طرفی ناراحتم که پیشک ها هم مثل آدم ها بی معرفت شدند از طرفی خوشحالم که ظاهرن شکم هاشان پر است.
پیشک های عزیز! شکم تان همیشه سیر باد...
