این روزها حال و هوای آدمهای پشت کنکور را دارم. همان روزها و همان استرسها...
امتحان و کلاس و درس و اضطراب نتیجه.
کمی سخت است با حال و هوای اینجا وبلاگ نویسی کنی. انگاری رسالتی داری و باری روی شانه هایت است و روزانه نوشتن گناهی ست عظیم. انگار که باید حرفهای مهم مهم بزنی و بیانیه های مهمتر صادر کنی اما اینجا وبلاگ است و نوشتن از روزمرگی ها بخشی جدایی ناپذیر از آن.
اما مهمترین برای من این روزها درس و امتحاناتم است و فارغ که شدم شاید جدی تر نوشتم و شاید وقتی بین درسها و کتابها برای نوشتن یافتم.
