می سرایند..

و پرنده گان می رقصند..

به آواز جیرجیرک های بیرون..

و,من گوشه یی تنها نشسته ام..

اشک چشمانم را حلقه زده است..

مهتاب..

بسیار میدرخشد..

و من..

به یاد توهستم..

تو ای کسیکه یادهایت برایم گرامیست..

تو ای کسیکه الگو برای زیستن بودی..

تو ای قدرتمندترین آدم در رویا هایم..

به یاد تو میگریم..

مهربان بودی..

اما چه نا مهربان رفتی..

برقلب نزدیک بودی..

اما دور از دیده گان رفتی..

میگریم برایت..

شاید..

که تو باز آیی..

دلم تنگ است برایت..

نبودنت..

تصور نبودنت مرا رنج میدهد..

بغض گلویم را فشرده است..

چه تماشای سختی دارد..

سنگ قبرت

..

چه تحمل دشواریست..

یاد آن روزیکه..

نگذاشتند ترا برای بار آخر ببوسم..

من ترا نوازش میکنم..

اما چه سخت است این نوازش..

که از بالای خاکت دست برویت میکشم و ترا نوازش میکنم..

تو مرا دیدی..

و بسویم خندیدی..

و من..

فریاد زنان گفتم..

که{پدر} نرو..

نرو پدر..

روزی که تو رفتی..

چه هیاهوی بود در خانه مان..

روز ختم ات..

در هر گوشه و کنار..

صدای ترا میشنیدم..

میپرسیدم که اینجا چه خبر است؟

میگفتند روز ختم پدر است..

پدر

..

که شجاعت و مردانگی..

از نامش پیداست..

پدر..

نامی که دیگر بر زبان من نخاهد آمد..

چه سخت است..

که بیادت بیاوری..

دیگر کسی نیست..

که با صدای مردانگی اش..

تورا صدا بزند,دخترکم خوب هستی؟..

نه ای خدا نه..!!!

وقت او نبود..

تو اورا زود گرفتی..

تا که بودی پدر قدر ات را ندانستیم..

اما,حالا یادهایت مرا تنها نمی زارند..

خیلی دوستت دارم پدر

 

شاعر:اسما ابراهیمی..