تولدت مبارک این کلمه ی کلاسیک و کلیشه ای را هرسال می شنوی. در تاریخ همیشگی،اما تنها تفاوتش سال است که به پیش می رود. اما آیا واقعن به پیش می رود؟ا دم ها روز تولد شان را تجلیل می کنند تا از خود قدردانی کنندکه به دنیا آمدند تا به خودشان یا دآوری کنند که خودشان را دوست داشته باشند و با امدن شان چقدر ادمهای دیگر را خوشحال کردند. اما تکلیف ان آدم هایی که نخواسته به دنیا آمده اند چی می شود؟ یا انانی که اصلن دوست نداشتند که به دنیا بیایند چی؟

در افغانستان یک مادر بعد از دویا سه ماه فهمید که حامله است، بدون این که خودش بفهمه، کلن سورپرایز می شود، خوش می شود که حامله است، به امید این که پسر باشد، یعنی هیچ اماده گی برای این که کودک نداشتند، حالا شما بگویید ما نخواسته هستیم یا نه؟ اما بازم دلمان خوش است که به دنیا آمدیم، چون فکر می کنیم با وجودمان ،دنیا را تغییر می دهیم، بله تغییر می دهیم، روی نفوس شهر و کشور که خیلی تاثیر داریم.

افغانستان جایی که وقتی یک کودک به دنیا میاید، مادر وپدر صلاحیت انتخاب اسم را برا او ندارند، تمام اعضای فامیل هم اسم های می گویند و سپس روی کاغذ نوشته می شود، و کاغذ را مانند کاغذ های قرعه کشی می گذارند لای قرآن و یک نفر آن را برمی دارد و اسم کودک اینگونه انتخاب می شود. من که از اسمم راضی نیستم.اما اسم دومم را که خودم انتخاب کردم،خیلی دوست دارم ، ان وقت یک کودک صاحب نام می شود، حالا امدیم در جامعه و هرسال تولد خودمان را جشن می گیریم به هرحال تولدت مبارک!( مخاطب خاص)

مونا حیدری