آیای زمان آن فرارسیده که دریابی توویرانه ی متروک نیستی که درآغوش تاریکی ها خفته باشد؟
هستی بسوی یگانکی ویک پارچگی پیش میرود.
مباداکه تو ازین قافله جا بمانی زیراتاخدرا نشناسی وبا خویشتن خویش به یگانگی وهماهنگی نرسی نغمه شورانگیز هستی را نخواهی شنید.
انسان پادشاهی است که زمین وآسمان وهرچه که درآن است درقلمرو وامپراطوری او است باران به خاطراو می بارد خورشید به عشق او می تابد ماه به شوق دیدنش بر می آیدو ستاره ها به سودای اوچهره می نماید .
هر آنچه که از آسمان می روید وهر آنچه خدامی آفریند همه وهمه برای انسان است .
توباید آنگونه باشی که هر که به تو می نگردشکوه وزیبایی خدای رحمان در وجودت ببیند. بایدافکار گفتارو رفتارتو همه آسمانی ملکوتی و خدایی باشد.
ای عزیزخدای رحمان ای کسی که کیمیای هستی در دستان توست
برخیز و چون موسی در حریم طورسینای دل خد ایجاد اعجاز کن و فرعون درونت را به زانو در آورو باور کن که تو خلیفه خدا اهستی.
هیچ کس قادر نیست بهتر از خددت به تو کمک کند .
هر گز به انتظار دیگران ننشین ووقت ارزشمند وگرانبهای خود را صرف انتظار برای آمدن آن هایی که شاید هرگز نیایند و شاید هرگز به نیازت پی نبرند تلف نکن .
همه چیز با یک تصمیم شروع می شود و تصمیم ها منشا اثر می گردند .
پس ببین در اعماق ذهنت به چه می اندیشی زیرا اندیشه ها ی خوب به تصمیم های درست می انجامد
.
اگر قصدداری تا خدرابشناسی و ضعف های خد را به قوت مبدل کنی واز فرصت ها استفاده کنی تا انسان وارا سته و رهایی شوی هم اکنون تصمیم بگیر و اقدام کن .
نویسنده جواد نورزوی.
