زمانیکه صبح از خواب برمیخیزیم و بعد از خوردن چای صبح برای رفتن سر کار و وظیفه خویش آن کوچه ها و سرک ها عبور میکنیم، متوجه میشویم که افراد و مردم زیادی در حال جنب و جوش و رفت آمد هستند.
اگر کمی وقت پیدا شده و از آنها سوال شود به کجا می روید و چرا صبح وقت همگی به راه افتاده اید؟
در جواب، زیادتر آنها خواهند گفت ما در طلب چیزی هستیم ، ویا فرض کنیم یکی ممکن است بگوید ، من دنبال پول و روزی هستم" و دیگری بگوید " برای خرید سودا از خانه خارج شده ام" و سومی بگوید " برای ورزش نمودن و کسب آرامش و استشمام هوای تازه همراه فامیل بیرون آمده ایم.
این امر تنها در بعد فردی نه، بلکه در بعد جهانی و منطقه ی نیز صادق است.
زمانیکه دو کشور با همدیگر قرارداد دفاعی ویا تجارتی امضا مینمایند، هردو کشور در طلب حفظ سلامت،بقا و تمامیت ارضی خود میباشند و برای رسیدن به آن نهایت کوشش میکنند.
ما متوجه شده و میبینیم که عامل اصلی حرکت انسانها، آرزوها وخواسته های آنهاست. یعنی هر شخصی نسبت به نیت و هدف که در فکر دارد قدم هارا بر میدارد و کوشش میکند تا هدفش تحقق پیدا نماید.
اگر خواسته و طلبی وجود نداشته باشد، چی بسا که انسانها هرگز دست به فعالیت و کوشش نزنند. این موضوع در خصوص پرورش روح و درون آدمی نیز موثر است، به این معنا که کسی که در طلب علم خاصی بوده و یا آرزوی بلندی برای آینده اش در سر دارد باید اول تخم طلب را در دل و قلب خود بکارد تا در پرتو این طلب، شوق آنها برانگیخته شود و کوشش و فعالیت شکل بگیرد.
در مقاله بعدی به شرح اجمالی و خواص آن خواهیم پرداخت.
