روزی که غیر از پروردگار یگانه (الله ) هیچ چیز نبود. خداوند اصلا ضرورتی به موجودات دیگری نداشت که دست به خلقت زد

نه از تنهایی میترسید و نه نیازی به دوست داشت ، تنها پرودگار بود و تمام ،خدای واحد ، احد, بی همسر و بی نیاز از یار و همدم. خدا «ازلي» است. پديده نيست.

ما همگي میدانیم كه او وجود دارد. آن قدر به وجود او اعتقاد داريم كه هيچ ضرورتی به  اثبات ندارد چرا که «خدا دركي» درست مثل «خود دركي» ‌است.

همان طور كه «درك خود» به هيچ دليلي نیاز ندارد درك خدا هم به هيچ دليلي ضرورت ندارد.

وقتي كه مي‌گوئي «من هستم» از هيچ چيزي براي اين درك كمك نمي‌گيري. اگر هزار دليل بياورند كه تو نيستي، هیچ فایده ندارد. چرا که مي‌داني كه هستي. و اگر هزار دليل بياورند كه تو هستي باز هم چندان فایده ی ندارد چونکه ميفهمی و یقین داری كه هستي.

  روزی که تنها خداوند بود ، آنوقت نه کره ی زمین ، و نه میلیاردها میلیارده کرات دیگر یعنی ماهها ، سیارات ، نظام شمسی و ستاره ها هیچ کدام وجود نداشتند ، نه ماده و انرژی و فضایی بود و نه مخلوقات بنابراين نه جاني وجود داشت و نه جاندار

خداوند متعال اراده نمود که دست به خلقت بزند و جهانی  خلق نماید. اما این را بدانید که خداوند در آغاز پیدایش جهان آن را به صورت یکدفعه و ناگهانی خلق ننمود، به این بزرگی که حالا است نیافرید. یعنی اول یک چیز کوچک و خورد بوجود آورد.در حالی که میتوانست یکدفعه و ناگهانی بزرگ خلق نماید.

آن موجود کوچک اولیه که خداوند اراده نموده بوجود آید به شکل کروی بود و کمکم بزرگ میشد ، و همانطور در حال بزرگ شدن تحولات و تغیراتی نیز در درونش رخ میداد

برای اینکه بهتر درک نمایید از یک انار مثال میبریم ، شما حتما پیدایش و رشد یک انار را دیده اید ، اول ذره کوچکی که بین آن گل است و پس از ریختن گلبرگ ها بصورت گرد و کره ی به اندازه یک نخود دیده میشود و کم کم از درخت تغذیه نموده و بزرگ میشود تا به شکل کروی که در داخلش دهها کره ی دیگر به نام دانه های انار هستند، به وجود می آید.

دانه ی کوچک اولیه جهان تنها با دو مورد با انار فرق داشت

یک : انار از گل و درخت بوجود می آید. درحالی که دانه ی اولیه جهان از چیزی بوجود نیامده بلکه خود توسط خداوند ایجاد شده است.

دو : انار از درخت تغذیه کرده و بزرگ میشود اما دانه ی اولیه ی جهان از خارج جسم خود تغذیه نمیکرد، بلکه ایجاد و انشایی که به وسیله آن شکل گرفته ، همچنان در داخل آن به ودیعه گذاشته شده و مدام از مرکزش ایجاد شده و آنرا تغذیه و بزرگ میکرد. امروزه هم همان جوشش ایجادی و انشای در مرکز جهان ادامه دارد.

زمانیکه دانه ی خورد انار ازگل بیرون می آید " قرص" و توپره بوده، شکاف و فضایی در داخل آن نیست، سپس درز ها در داخل آن بوجود آمده و کم کم به مرور زمان توته های از دانه در درون آن بوجود می آیند

دانه و یا ذره اولیه جهان نیز دقیقا به همین صورت درز های در درونش بوجود آمده، بعد توته های از کرات پیدایش یافتند که باید آنها را کهکشان های اولیه در آن جهان اولبه نامید. البته انار که خورد است وقتی که در داخل جهان اولیه کهکشان به بوجود آمدند جهان بسیاز بزرگ شده بود.

همان صورت که یک انار پوست و دانه یعنی محتوا دارد ، جهان اولیه هم یک پوسته داشت که به آن "سما " یا آسمان گفته میشد, ویک محتوا داشت که "ارض" یعنی زمین گفته میشد. یعنی به تمام کرات و فواصل میان آنها در داخل آن به صورت یکجا از جمله "ارض" استفاده میشود، نه به یکی از کرات و داخل آن.

 تغیر اولیه در داخل جهان

روزی بود که روزی بود ، غیر از الله یک جهانی بود، اما نه به بزرگی جهان فعلی ، خیلی کوچکتر از این ، ولی نه به آن خوردی که انار را در ذهن ما نشان دهد. جهانی بود که تنها یکی از کرات آن میلیون ها بار از انار بزرگتر بود

ناگهان محتوای جهان دگرگون شده کرات ، منظومه ها و کهکشان های آن بهم ریختند. یک انفجار بزرک و عظیم هم چیز را متلاشی نمود. محتوای داخل جهان به به صورتی تبدیل به گاز و ماده ی مذاب گردید که آن انرژی و گاز و ماده مذاب بود

.

بخش تکامل یافته مواد و انرژی های آن مذاب ها و گازها در زیر پوسته جمع شده و قشر جدیدی را بوجود آوردند همانند زردکی که فقط یک مغز و یک قشر داشت و حالا دارای دو قشر شده است. یا مانند درخت جوانی که تازه دو ساله از عمرش را سپری نموده و دارای یک مغز و دو حلقه قشر در کنار آن میباشد

.

 

این پوسته جدید درست مانند گاز نرم است یعنی هنوز مانند پوسته قبلی سخت و محکم نشده است و اینک جهان مورد بحث ما نیز دارای دو سما یعنی دو آسمان شده است. ولی مابقی محتوای درونی آن به صورت گاز، مواد مذاب و انرژی بوده و برای اینکه از نو نظام منظومه ی کهکشانی بوجود بیاید در حال تغیر و جوش و خروش است.

امواج سهمگین مواذ مذاب و خروش گازها و فعالیت انرژی در داخل آسمان و پوسته تازه بوجود امده ی آن، غوغای برپا کرده اند

 

.

به گفته قرآن : آسمان ها و زمین را در شش روز خلق کرد.

در نتیجه این فعالیت ها و به مرور زمان، ساختمان تازه و جدید از منظومه ها و کهکشانها پدید می آید و به همین منوال روز از نو و چرخش ها از نو ، یعنی که جهان امروزی شش روز از عمر خود را سپری کرده و اینک در روز هفتم قرار داریم اما هفت آسمان یعنی هفت پوسته دارد. همانظور که گفتیم دومین پوسته در اولین تحول و سومین پوسته در دومین و چهارمین پوسته در سومین و پنجمین پوسته در چهارمین و ششمین پوسته در پنجمین و نیز هفتم در ششمین تحول به وجود آمد.

در مرحله شکل گیری یک پوسته داشت ، و شش پوسته دیگر در شش تحول یا "شش قیامت" بوجود امده اند که مجموعا دارای هفت پوسته میباشد

 

.

بحث بیشتر در مقاله های بعد. انشا الله.