دیگه به چه کسی می توان اعتماد کرد؟
به کی؟

به مردی که هر چه کار میکند ,فقط پول دودش را بدست میاورد؟

به زنی که به خاطر شکم سیری کودکانش مجبور به گدایی کردن میشود؟
به پسری که برای کمک به خانوده به اجبار دست به دزدی میزند؟
یا به دختری که به خاطره پول دست به کارهای کثیف میزند؟

به کدام یک؟
به پدری که به خاطره مالش آدم میکشد؟
به مادری که فقط زور میگوید؟
به برادری که از مشکلات فرار میکند؟
به خواهری که به خاطره کنایه دیگران مجبور به ازدواج میشود؟
به کدام یک؟
به خویشانی که فقط در شادی تو شریک هستند؟
به دوستی که به خاطر حسادت های بچه گانه اش تو را به دیگری میفروشد؟
به همکاری که فقط به خاطره اندامت تو را میخواد؟
به رییسی که فقط به خاطره دختر بودنت تو را درکنارش میپذیرد؟
به کدام یک؟
به جامعه یی که مثل گرگ فقط منتظر دریدن تو هستند؟
به پادشاهی که فقط به فکر زر اندوزی خود است؟
به قاضی که به خاطر پول سر بی گناهی را بالای دار میبرد؟

به دکتری که فقط ادعایی دکتری را میکند؟

به کدام یک؟
به مدیری که فقط دنبال پست و مقام بود؟
به معلمی که هزاران دغدغه دارد به جز آموزش؟
به دانش آموز فقط به خاطر مدرک درس میخواند؟
به کدام یک؟
به کارهایی که دیگران تظاهر میکنندو میبینی؟
به دروغ هایی که میگویند و میشنویی؟
کدام؟
به آینه؟

به آینه یی که دست راستت را چپ نشان میدهد؟
و و و ......
آیا اعتمادی هم وجود دارد؟