خداوند متعال میفرماید: (وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ) (النور: 31).

(عورتهای خویشتن را (همچون سر، سینه، بازو، ساق، گردن، گردنبند و بازو) نمایان نسازند، مگر آن مقدار (از جمال خلقت، همچون چهره و پنجه دستها) و آن چیزها (از زینت آلات، همچون لباس، انگشتری، و سرمه) که (طبیعتاً) آشکار میگردد، و روسریهای خود را بر گریبانهایشان آویزان کنند (تا گردن، سینه و اندامهایی که احتمالاً از لابلای چاک پیراهن نمایان میشود، در معرض دید مردم قرار نگیرد).(تفسیر نور ، دوکتور مصطفی خرمدل)

درین آیه خداوند به زنها دستور میدهد که هیچ نوع زینت خود را در پیش مردان اظهار نکنند مگر آنچه که خود به خود ظاهر می گردد، یعنی آنچه در زمان کار و بار نقل و حرکت عادتاً ظاهر می گردد.

درین مسئله صحابه تابعین و فقهاء به دو گرده تقسیم شده اند.

اکثریت صحابه، تابعین، امام ابوحنیفه و امام مالک(رحمهم الله) و یکی از اقوال امام شافعی(رحمه الله) بر این اند که روی و هردو دست تا بندها عورت نیستند.

ایشان به این آیات و احادیث پیامبر استدلال میکنند:

خداوند میفرمايد: ﴿وَلاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا....﴾ (النور: 31).

(عَنْ عَائِشَةَ  أَنَّ أَسْمَاءَ بِنْتَ أَبِي بَكْرٍ دَخَلَتْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ r وَعَلَيْهَا ثِيَابٌ رِقَاقٌ فَأَعْرَضَ عَنْهَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَقَالَ يَا أَسْمَاءُ إِنَّ الْمَرْأَةَ إِذَا بَلَغَتْ الْمَحِيضَ لَمْ تَصْلُحْ أَنْ يُرَى مِنْهَا إِلَّا هَذَا وَهَذَا وَأَشَارَ إِلَى وَجْهِهِ وَكَفَّيْهِ) (سنن ابوداود: 3580).

(از عایشه روایت است که اسماء بنت ابی بکر(رضی الله عنهما) پیش رسول الله صلی الله علیه و سلم آمد و برتنش لباس نازک بود و پیامبر صلی الله علیه و سلم  از وی روی گشتاند و گفت ای اسماء زن که به سن بلوغ برسد صلاح نیست از برای وی که دیده شود از او، مگر این و این و اشاره کرد به دست ها و روی خود).

و همچنان در روایتی از امام ابو حنیفه رحمه الله) آمده است که پاها همچنان از جمله عورت نیست.

ادامه دارد...........

نویسنده: صبغت الله سنتیار