مشکلات اقتصادی در کشور به هر سطح مردم را ناچار کرده است تا بتواند در سطوح متفاوت عاید مناسبی داشته باشد از طفل سه ساله گرفته تا پیر سالخورده همه در کشور مصروف کار و خواهان بدست آوردند عاید هستند اما اگر حقیقت نگاه شود نه به آن طفلی و نه به آن پیرمردی سالخورده ای کار کردن شاقه به هر صورتش که اصلا هیچ کار کردن در این دو دوران سن و سال ایجاب نمیکند اما چاره جز این دیده نمیشود چون ناگزیر کسی و خودرا سیر نگهدارد اما در پهلوی همه در جریان تحصیل محصلین بسا کوشش خرچ میدهند که در پهلوی آموزش عاید هم داشته باشند که این طرز فکرشان در بیشتری موارد.
قبری برای آینده خود حفر کردن است.
اگر کار و مصروفیت در جریان تحصیل مانع آموزش نشود خوب است و بهتر هم میشود که یک محصل در جریان تحصیل دارنده تجربه کاری میباشد اما شرط اساسی این است که مطابق به مسلک خود باشد نه خلاف مسلک که از یک سو دلسردی و کم توجه ایی به مسلک خود در ذهن ایجاد میشود از سوی دیگر در آینده هم بی هدف باقی میماند – این همه ناشی از سایه فقر است که بالای جامعه ما افگنده شده است.
مثلا محصل که در جریان درس های پوهنتون میخواهد کار کند هیچگاهی از هوس نه بلکه از مجبوریت است اما این کار کردن خوشایند میباشد اما در صورتی برایش مفید واقع میشود که در مسلک خود کار کند چون در مسلک خود اگر باشد علاقه وی رابه مسلکش بالا برده در پهلوی کار تحصیل خودرا به وجه احسن ادامه میدهد اما کوشش شود که در جریان تحصیل کار نشود اگر جبر زمان یک محصل را وادار به کار میکند بسا کوشش شود که در مسلک خود باشد اگر مخالف به مسلک خود باشد یکسو آینده ندارد و حتی باعث نابودی مسلک و کار آن هم میشود
به گفته ری لی هنت
کار در جریان تحصیل باید مطابق مسلک باشد در غیر از آن نابودی مسلک و کار میشود
محمد طارق
