ضرب المثل ها از جمله آفریده های اساسی مردم می باشد و از فرهنگ ایشان بشمار می رود ضرب المثل ها محتوای گوناگونی دارند و از موضوعات متحدد بحث می کنند ضرب المثل ها گفتاری به زبان کنایه می باشند و ضرب المثل ها جملات کوتاه کوتاه اند که معنا و مفهوم زیاد را دربر دارند گوینده ضرب المثل مشخص نبوده بلکه به صورت شفاهی و سینه به سینه از یک نسل به نسل بعدی انتقال یافته است و مردم برای اینکه منظور شان را به دیگران به صورت دقیق و در جملات کوتاه بیان کنند از ضرب المثل استفاده می کنند و ضرب المثل ها برای بیان احساسات و بیان منظور مورد استعمال قرار می گیرند ضرب المثل ها از جمله آفریده های تازه مردم نبوده بلکه از زمان های سابق تا حال وجود دارند و از نیاکان و پدر کلان ها و مادرکلان های ما بجا مانده اند ضرب المثل ها تعداد مشخص ندارند بلکه بیشمار اند که همه مردم روزانه از آن استفاده می کنند که برخی از ضرب المثل ها قرار ذیل اند

1-     در یک گوش می درآید و از گوش دیگر میبراید.

2-     سال که نیکوست از بهارش پیداست.

3-     سر مرکب اگر زر هم بار کنید باز هم همان مرکب است.

4-     مرگ با عزت به از زندهگی با ذلت.

5-     قناعت توانگر کند مرد را.

6-     دیگ شراکت بجوش نمی آید.

7-     دوست همه کس دوست هیچ کس نیست.

8-     قدر عافیت را کسی داند که به مصیبت گرفتار باشد.

9-     پایان هر شب تاریک یک جمه روشن است.

10-  کوزه گر در کوزه شکسته آب می خورد.

11-  یک سیب بالا انداختن با پایین آمدن هزار نعمت خداست.

12-  باز گردد به اهل خود هر چیز.

13-  گناه نکن و از پادشاه نترس.

14-  دندان لق را باید کشید.

15-  در می گویم دیوار بشنو.

16-  آسیا اگر از پدرهم باشد باز هم به نوبت است.

17-  زیاد گفتن خطا گفتن است.

18-  حساب حساب است کاکا برادر.

19-  از دیگ روغن کشیدن.

20-  مرکب به نمک دیگ چی می فهمد.

21-  زندهگی امتحان است نه مکان آسایش.

22-  خود را به چشم شاه شیر زدن.

23-  سلام اطرافی بی مقصد نیست.

24-  خداوند که گلو را سوراخ کرده روزی هم می دهد.

25-  تا نباشد چوب تر فرمان نبرد گاو و خر.

26-  آهسته برو همیشه برو.

27-  طبیب باش سرخود را دوا کن.

28-  از گپ گپ می رود.

29-  جای که زنبور عسل است عسل هم است.

30-  شمشیر هر قدر که تیز باشد غلاف خود را نمی برد.

31-  یار بی کسان خدا است.

32-  کار را کسی کرد که تمام کرد.

33-  عالی بی عمل زنبور بی عسل است.

34-  چراغ که به خانه بسوزد مسجد را صبر است.

35-  برگ سبز تحفه درویش.

36-  انسان به لباس شناخته نمی شود.

37-  درخت از میوه شناخته می شود.

38-  زبان سرخ سرسبز می دهد بر باد.

39-  هیچ وقت برای آموختن دیر نیست.

40-  مشک آن است که خود بگوید نه عطار گوید.

41-  مار گذیده از ریسمان دراز می ترسد.

42-  تنها بودن بهتر است تا با یار بد بودن.

43-  دیوانه به کار خود همشیار است.

44-  پرسیدن عیب نیست نفهمیدن عیب است.

45-  دوستان سابق و شراب کهنه بهترین ها اند.

46-  آب را ندیده پا از موزه کشیدن خطاست.

47-  ازموده را باز آزمودن خطاست.

48-  صدقه رد بلاست.

49-  زنده گی بدون دوست مثل زنده گی بدون شاعر است.

50-  بد نکن بد نخواهی دید.

51-  دیگ به دیگ میگوید رویت سیاست.

52-  عجله کار شیطان است.

53-  هر روز عید نیست که کلوچه بخوری.

54-  سگ خانه باش اما خورد خانه نباش.

55-  دو تربوز را به یک دست گرفته نمی توانید.

56-  بیکاری گهواره بد بختی است.

57-  هم خدا را می خواهی هم خرما.

58-  میانه روی مهمترین کار است.

59-  صبر تلخ است ولی بهر شیرین دارد.

60-  به یک گل بهار نمی شود.

61-  مال تانرا نگاه کنید همسایه خود را دزد نگیرید.

62-  صدقه رد بلاست.

63-  بیا که با هم نان و نمک شویم.

64-  دروغ مصلحت آمیز به از راست فتنه انگیز.

65-  لذت که در بخشش است در لباس خود نمیگنجد.

66-  دوست به دوست میرسد کوه به کوه نمی رسد.

67-  هیچ کس نمیگوید که دوغ نم ترش است.

68-  خود کرده را نه در دست و نه درمان.

69-  تیشه به ریشه خود زدن.

70-  کلاه خود را به پیش خود قاضی ساختن.

71-  بالای زخم کسی مرحم گذاشتن.

72-  کار از کار گذشته.

73-  چنان کن با دیگران که خواهی با تو چنان کنند.

74-  دل از دل آب میخورد ماهی از دریا.

75-  دوست دانا بلندت می کند می زند بر زمیین نادان دوست.

(سونیا اکبرزاده)