خانوادۀ را نمیتوان یافت که طی این سه دهه جنگ و نا امنی کشور ازلحاظ اقتصادی یا اجتماعی متضرر نگردیده باشد ، خصوصاً خانواده هایکه نتوانستند یا نخواستند خاک افغانستان را ترک کنند و با تمام مشکلات درداخل کشور باقی ماندند.
دراثرجنگهای تحمیلی ارزش های اخلاقی رو به انحطاط گذاشت، نظام اقتصادی وتعلمی کشور ازهم پاشید، زیربناهای کشور ویران شد وازبین رفت، فرصت های سرمایه گذاری وعلاقه به این سکتور کاملاً محو شد وهمه اینها سبب گردید که وضع معیشت واقتصاد خانواده ها به شدت متأثرگردیده و درآمد خانواده ها به سرحد بسیار پائین قرار بگیرد و یا هم سقوط نماید، لذا خانواده ها، خوصوصا ًخانواده هایکه نان آور خویش را درجنگ ها ازدست داده بودند و مجبور بودند تا از هرطریقی که ممکن است منبع درآمدی داشته باشند تا بتوانند حداقل وسایل زندگی ومعیشت خویش را تکافو نمایند ، بسوی این صنعت روی آوردند.
حرفه قالین بافی میتواند منحیث منبع کسب درآمد بشمارآید وبه همین اساس صنعت قالین وقالین بافی دربین خانواده های افغانی چه درداخل وچه درخارج ازجایگاه ویژه ای برای کسب درآمد برخوردار گردیده و خصوصاً دربین خانواده های که نان آورخویش را ازدست داده بودند و دیگر کسی را نداشتند تابیرون ازخانه کارکند وعاید بدست آورد، قالین بافی بیشتر رایج گردید.
ازسوی دیگر خشک سالیهای سال های اخیر، بسیاری از دهقانان کم زمین رابه شدت متضرر ومتأثر ساخت وآنان نیز برای آنکه بتواند درپهلوی درآمد زمین، درآمد دیگری داشته باشند، به قالین بافی روی آوردند تادرکنارشغل دهقانی ، کمکی باشد برای تکافوی نیازمندی های اساسی شان وبلاخره قالین بافی بحیث شغل اصلی خانواده بحیث یک منبع کمکی درامد برای بدست آوردن عاید توانسته عاید خانواده هارا افزایش دهد.
