خداوندا تـــو خَلاق جــــهانـی همه مقصود وحاجاتم تو دانـی
منم رنجور و دردم را تو دانی شفا بخش سقیمــان هر زمـــانی
تو ایوب نبی با درد جانی نــمودی مبتـــــلا در دار فانـــی
تو ایوب نبی لَحم وجودش نمودی قوت کرمان جهـــانـــی
تو صبرو طاقتش دادی چنانی که تا صابر بـــقرآنش بخوانـــی
باین تکلیف وکرمان وجودش نه شد شاکی ز درد خود زمانی
ز نار این جهان دادی امانش که تا آنرا خلیــل خود بخوانـــی
عصا دادی بموسی هم شبانی که تــا از کیــد فرعونش برانـی
بکوی طور خواندی هر زمانی که تا آنرا کلیــم خود بخـــوانـــی
به جمله انبیــا در هر زمانـــی رسانیـــدی تـــکا لیف جهـــانـی
تو اسماعیل به زَبحش هم بخوانی که تا اورا ذبیــح خود بخـــوانــی
تو یعقوب نبـی در دار فانـــی غــــــــــم فرزند به او میرسانـــی
غم و اندوه آن چندان رسانی که تا از او بصـــارت میستانـــی
تو صبر و طاقتش دادی چنانی ز کوری تـا به بینایـــی رسانـــی
تو یوسف را به زندان میسپاری که تا او را توبر شاهــی رسانـــی
تو عیسی برسمآهم میرسانی شیوغش را تو تــا بردار خوانـــی
تو نمرود در سما گر می پرانی دمـــاغش پشـــه لَنـــگی خورانــــی
به سال چهارصد مغز سروی بخورد و او بمـــرد با بی نــــوائــی
تو یارب نیکو بد در هر زمانی ببینـــی بـا جــــزایش هـــم رسانـــی
صدیقی حاجت خود را زبانی نمیـــگویید به تـــو، تـو راز دانــــی
"هــــــــــــانیــــــــــــه صدیقـــــی"
