ثنا گویم به هـــــردم آن خــــدا را به مـــــا مبعــوث کـرده مصطفی را
تــو یارانش ابوبکـــروعمــــردان دگـر عثمان بــدان هــــم مرتضی را
وزیرانش ابوبکـــر و عمــــردان ختـــن عثمان شمـــر هم مرتضی را
بشد بوبکـــر عاشق بـــر جمالش عمــــر بنمود بــرجـــا دُرّه هـــــا را
به ذی الّنورین لقب میدان توعثمان شجــاعت بس عطـا شد مرتضی را
تـو عم پاک احمد حمـــزه میــــدان دگـــــر عبــاس پاک و مه لقــــــا را
همه اصحــاب او هــادی دیـن بـود که تا تشبیــه شدنــد نجــــم سمــــا را
به ایشان رحـمت حــق بـــاد دائـــم که خدمت کرده بودند مصطفـــی را
نظر میداشت دائـــم بـــر جمـــالش سپـــر بودنـــد دائــــم مصطفـــی را
خوش آن وقت وخوش آن ساعت به ایشان که صحبت داشت شاه انبیا را
تباهی باد بر آنانیکه دائم از حماقت عــــدو بــودنــــد رسول مجتبی را
نمیدیدند چون اعمی جمال وهم وصال آن تخالُف مینمودنـد مصطفی را
"صدیقی" حمد گو هردم خدا را شـــدی امت تـــو ختـــم انبیــــا را
"هـــــــــــــــــــانیـــــه صدیقــــی"
