این مقاله قبلا توسط ماهنامه شبکه سیمرغ بچاپ رسیده است: 
باران که در لطافت طبعش خلاف نیست
در باغ لاله روید و در شوره بوم و خس
و در کابل............خاک و کثافات
باران یکی از نعمات خاص پروردگار عالمیان است که به اثر جریان منظم سایکل تبخیر آب از ابحار شکل گیری ابرها و انتقال ابرها توسط باد و آبریزی باران توسط ابر ها در جای مناسب زمین بشکل وقفه یی بخاطر زنده ساختن زمین، طراوت و زیبایی محیط، آبیاری زراعت و از بین بردن امراض گوناگون صورت میگیرد.
در افغانستان برف و باران های متواتر عموما در فصل زمستان و بهار صورت میگیرد و این کشور منحیث یک کشور زراعتی و کوهستانی نسبت به برف و باران های طبیعی ضرورت دارد. و این بخاطر آنست که ذخیره برف های سنگین در مناطق کوه بند این کشور باعث میگردد تا جریان رودخانه ها در طول سال دارای آب وافر بوده و مردم با استفاده از آب طبیعی رودخانه ها از طریق آبیاری زراعت شان امرار معیشت نمایند.
کابل منحیث پایتخت افغانستان که تقریبا 7 ملیون جمعیت این کشور را در خود جا داده است که اکثر این نفوس نظر به عوامل مختلف زندگی در پایتخت را نسبت به سایر شهر های افغانستان ترجیح داده اند که تراکم نفوس منجر به آبادی خود سرانه و غیر ستندرد اسکان درین شهر شده است.
طو ریکه در بالا ذکر شد، باران یکی از نعمات خاص پروردگار عالمیان برای بندگانش میباشد که زمین مرده را زنده میسازد و باران در امور صحی، اجتماعی، اقتصادی و معیشتی نقش بسزای را ایفا مینماید.
و لیکن باران های متواتر فصل بهاری بر عکس موارد بالا درکابل باعث رنج، تکلیف، کثافت و ناپاکی و شیوع امراض گوناگون شده است و این برای آنست که اکثر سرکها، کوچه و پس کوچه های کابل تا بحال قیر ریزی و پخته کاری نشده اند و در عین زمان تشناب های اکثر خانه ها بدون کانال و چا های سپتک به بیرون کوچه سرازیر شده و این باعث میشود که وسایط نقلیه و مردم گل و لای کثیف را از مناطق خامه به روی سرک های پخته انتقال دهند و پس از ختم باران که هوا آفتابی شد، گل و لای های روی سرک پخته خشک شوند و به اثر رفت و آمد سریع وسایط دوباره به هوا پراگنده شده و محیط را کثیف مینمایند.
و باران یگانه علت این روند خبیثه میباشد و اگر باران نبارد این پروسه دیگر تکرار نمیشود و جای تاسف اینجاست که انسان از نعمات خالقش که به او ارزانی داشته چطور استفاده نماید و چرا باران در کشور های دیگر باعث تازگی و طراوت ساکنین آن میگردد و برعکس آن در کابل باعث شیوع امراض و رنج و زحمت میگردد؟
دولت باید طرح را بمنظور ازبین بردن این سایکل خبیثه بکار اندازد بطور مثال: کارهای مشورتی در رابطه با سروی و تحقیقات کوچه های خامه باید در اولیت کاری دولت در هماهنگی با سایر ارگانهای کمکی داخلی و خارجی با 50 در صد سهم مردم محل راه اندازی شده و در ضمن برنامه های آموزشی و تبلیغاتی بخاطر غرس نهال و فرهنگ نهال شانی و مراقبت از نهال ها برای مردم ترسیم و راه اندازی شود.
بخاطر نگهداری نهال های غرس شده، دولت باید هر کوچه را طور اجاره به داوطلبی با استفاده از روش "تدارکات زیر بنا و اعطای امتیازات" به داوطلبی بسپارد و همراه با قراردادی برنده طور متعهد شود که تا زمانیکه نهال ها به درخت بزرگ تبدیل میشوند، قراردادی میتواند از املاک و دکاکین دولت در مرکز و ولایات نظر به اهمیت و حجم و اندازه ساحه بطور فیصدی استفاده نماید.
از یک طرف کابل در ضرف 10 سال دارای درخت های متعدد بزرگ میشود و از طرف دیگر تعدادی زیادی از قراردادیان با استفاده از زمین ها و ملکیت های دولت که سالهاست بشکل لا مزورع باقی مانده استفاده نموده و این کار بخاطر رشد سکتور های خصوصی و زمینه فراهم آوری کاربرای مردم از اهمیت بسزای برخوردار است.
بطور مثال در ولایت بدخشان ولسوالی بهارک منطقه کوچه حصار صد ها جریب زمین دولت را مردم بطور غیر قانونی استفاده مینمایند و به دولت هیچ نوع نفع نسبت به آن ملکیت ها نیست. اگر دولت به اثر داوطلبی شفاف نظر به قانون تدارکات افغانستان یک قراردادی را تفکیک نماید ومتن قرارداد طوری ترتیب گردد که در مدت ده سال با استفاده از صد جریب زمین دولت، ده کوچه کابل را پخته کاری، غرس نهال و ازانها نگهداری سالم نماید بدون شک این امر باعث خواهد شد تا در سال 2023 ما شاهد یک کابل سرسبزبوده و در ضمن آن تفکیک و شناسایی کامل ملکیت های دولت صورت گرفته و زمینه کار برای مردم مهیا میشود و دیگر باران های متواتر موسم بهار مارا مزاحمت نخواهد کرد بلکه برای زخم های مردم مان به داروی شفابخش تبدیل خواهد شد.
