چند روز پیش برای اولین بار رفتم قصر بخت آور برای دیدن یکی از دوستان.

قبل ها از روی نامش که  قصری بخت آور است چی فکری میکردم که چقدر بزرگ شیک باشد واینکه بخت هم میآور

چون نامش بخت آور است هاهاها

اما وقتی که رفتم و داخلش را دیدم اصلآ شبیه به قصر نبود که هیچ ! حتی به یک اپاتمان هم شبیه نبود بیشتر شبیه به دهلیز های زندان بود . دهلیز های تنگ وباریک که تیر شدن دو شخص از پهلوی هم مشکل است و آنقدر دهلیز هایش در روز تاریک بود که با چراغ روشن شده بود فکر کنید که اکر برق برود آنجا شب میشود و خودیتان بیشتر در جریان هستیند که برق ها افغانستان  در چی وضعیتی است .

حالا خانه این  دوست ما در طبقه پنجم بود و ما میخواستیم  داخل اسانسور یا (لیفت) شویم میدانید که با چی مواجه شدم؟؟؟

که تا حالا همچون چیزی مواجه نشدم در آجا سه تا اسانسور موجود بود در قسمت بالای هریک از اساسنورها نوشته شده بود که مخصوص آقایان مخصوص بانوان و در قسمت بالایی اسانسور سوم چیزی نوشته نبود که حتمآ عمومی بوده است

.

تشناب های مردانه و زنانه را دیده بودم اما اسانسور ها مردانه و زنانه را تا به حال ندیده بودم !!!

داخل اپاتمان خیلی بد فورم و کوچک بود به اندازی قوطی کبریت (گوگرد)

با این  حال دارای یک بالکینی که چشم اندازه زیبای به شهر داشت. وقتی رفتم داخل بالکین همه چیز ها را فراموش کردم هر چند که بالکین هم کوچک بود ولی باز هم خوش آیند بود . جند تا عکس هم گرفتم

.

حالا میفهمم که احالی قصر بخت آور وقتی دل تنگ میشوند چه میکنن!

از بالکین استعفاده میکنن چون دل من با دیدن  بادیدنی این فضای باز احساسی خوبی به من دست داد

متوجه دو نکته مثبت در قصری بخت آور شدم یکی چشم انداز زیبا  و دیگری که دیگه که خیلی مهم است  این که موقعیت عالی که دارد چون در مرکزی شهر قرار گرفته و برای آدم های شاغل خیلی مناسب است .

درباری امینیتش که میگویند خوب است برای تان بیگویم که این طور نیست ما که رفتیم محافظ داشت نمگویم که نداشت  مسلح هم بود اما از ما پرسان نکرد که کجا میری هم رای کی کار داری فقط نگاه کرد وبس .

اتاق تلاشی خانم ها وجود داشت اما کسی نبود که تلاشی کند.

البته روزی که ما رفتیم جمعه بود یعنی روزی غیر رسمی بود ولی روزی رسمی و غیر رسمی بودن چه ربطی به امینیت دارد

در حالی که روز های غیر رسمی باید امینیت بیشتری بیگیرند چون اگر آدم های مهم و سیاسی در آنجا زندگی کنند روز های غیر رسمی در منزل شان هستند وبا این امینیت که من دیدم برای شان خطرناک است .

اما میزبان ما تعجب کرده بودیم که ما چطور داخل ساختمان شدیم اخر میگفت وقتی مهمانی وارد ساختمان بشود میزبان یا صاحب خانه مهمان خود را تحویل بگیرند در غیر این صورت اجنبیان اجازه ورود را ندارند.

 

نویسنده ناهید بیکران