درهفته گذاشته شاگردان و اساتید مکاتب به مناسبت عید سعید فطر به مدت یک هفته رخصت بودند. در ده های آخیر در افغانستان جنگها آغاز یافت. و باعث شد که به کشور از جهات مختلف خسارات هنگفتی وارد کند. و این جنگ ها, خشونت ها وع ظلم ها باعث شد که در حدود 2 میلیون نفر جان خود را از دست دهند. و تعداد زیادی از هموطنان ما معلول و معیوب گردند.
5 میلیون نفر مجبور به ترک وطن گردیدند. بی جاشدن مردم از محل و جای سکونت شان. باعث ویرانی های زیادی در شهر ها قریه ها گردید و همچنان تاسیسات عام المنفعه از قبیل تعمیرات دولتی ،سرک ها، پل ها، فابریکه ها، تاسیسات زراعتی، آبادی ها، شبکه های آب برق و خدمات صحی از بین رفته و به ویرانه تبدیل گردد و همچنان یکی از دلایل مهم بی علمی و پایین بودن سطح دانش و فکری مردم همانا تخریب و تبدیل نمودن مکاتب به ویرانه میباشد. چنانکه آنان مردم را از کسب علم و دانش دور کردند, و حالا یگانه عنوان و یگانه چیزی که مردم افغانستان را از این بی اتحادی، پایین بودن سطح اقتصاد کشته شدن مردم بیگناه، خشونت علیه زنان وغیره مشکلات داخلی نجات داده آنان را بسوی تکنالوژی و پیشرفت سوق دهد همانا کسب علم و دانش میباشد. خانواده ها بکوشند اطفال خویش را به مکتب روان کنند و بعد از ختم مکتب آنان را به ادامه تحصیل به رشته دلخواه شان اجازه بدهند. دختران و زنان در افغانستان اجازه ادامه تحصیل حتی بعضا اجازه رفتن به مکتب را ندارند.
این هم یکی از علل عدم پیشرفت جامعه بوده میتواند. یک جامعه زمانی میتواند خود را از بدبختی ها، ویرانی ها و مشکلات اقتصادی را رهایی دهد که مرد و زن، دختر و پسر از راه کسب علم و دانش و پیشرفت جامعه با هم متحد بوده و با هم و با تلاش هم کشور و جامعه خود را جهانی سازد, و مردم بیچاره ستم دیده جنگ زده خود را از این همه جنگ های داخلی بی مورد که سبب کشته شدن، معلولیت و بیکاری هزار ها تن میگردد رهایی دهند. وصلاحیت را از طالبان گرفته و این مردم بی علم ،بی فرهنگ،ظالم و بی رحم را از افغانستان ریشه کن سازیم. و این راه دیگر ندارد جز صلح، اتحاد و همبستگی و کسب علم و دانش و کوشا بودن در این عرصه ها مسعولیت هر فرد افغان میباشد.
