دوستها میتوانند ما را به راهای پسندیده و یا ناپسند سوق دهند. دوستها اثر گزینش ما اند. این خود ما هستیم که دوست خوب و یا بد برمیگزینیم. نمیتوان اثرگذاری شرایط را نادیده گرفت, اما باید هوشیارتر از آن بود که در دشواری های شرایط نغلطید و هیچ معیاری برای زندگی و عملکرد خود نداشته باشیم. به همان اندازه که یک دوست خوب میتواند در زندگی یاری رسان و موثر باشد, به همان اندازه یک دوست بد میتواند انسان را بسوی بدبختی سوق دهد و حتا زندگی او را به تباهی بکشاند.
این یک فلم کوتاه جالب است که یک سفر دوستانه و خلاقیت هنری را نشان میدهد. اثری از اپاستولوس پاراس کیواس هنرمند آلمانی
ما اختیار گزینش دوست را داریم, پس باید در آن دقت کنیم و در صورتیکه هریک از ما دچار اشتباهی میشویم, این فضا باید در یک رابطه دوستی وجود داشته باشد که بتوان به نقد آن پرداخت و حرف درست را به کورسی نشاند. چنین حالتی نشان دهنده دوستی واقعی است.
باید در زندگی برای خود یک سری معیارهای داشت تا بر اساس انها زندگی کرد, شخصیت خود را پرورش داد و دوست انتخاب کرد. هر اندازه ایکه دوستهای ما بیشتر بر اساس معیارهای ما موافق باشند به همان اندازه انها میتوانند دوستهای بهتری باشند. دوستها همیشه با یکدیگر در تعامل اند و اثرگذاری دارند. آنها ویژگی های همدیگر را میگیرند, بر اندیشه های همدیگر اثرگذاری میکنند, اخلاق همدیگر را متاثر میسازند و در مجموع بر شخصیت های همدیگر تاثیر گذار اند. چقدر خوب میشود که دوستها چیزهای برای یادگرفتن از همدیگر را داشته باشند و بتوانند برای هم آموزنده باشند که این بازهم به مرحله گزینش دوست برمیگردد که آیا انسانی پسندیده است و یا ناپسند. انسانها در مقابل این مسوول اند, چون آنها اختیار گزینش را دارند, پس باید بادقت متوجه آن باشند.
دوستی یک قرارداد اخلاقی است که به اساس یک سری انگیزه ها ماننده هم اندیشی, شرایط اجتماعی, فرار از تنهایی .. شکل میگیرد. باید ظرافت های این رابطه را دانست. همیشه و در همه حالت ها بر تعهدات که انجام داده شده پایبنده بود. در صورتیکه تعهدی در میان نباشد چی تفاوتی بین یک رابطه عادی و یک رابطه دوستی است؟ دوستهای پایدار میمانند که بر تعهدات خود پایبند باشند و از خطوط قرمز دوستی هرگز عبور نکنند, در رابطه خود اولویت های داشته باشند و به آنها همیشه احترام بگذارند.
یک زبانزد معمول است که انسانها را میتوان از روی دوستهای شان شناخت. بر این اساس رالف والدو امرسن چنین میگوید: با چه کسانی دوست و رفیق می‌باشی تا بگویم چگونه آدمی هستی, کارل لایل در این مورد میگوید: صفات هرکس مربوط به محسنات و نقایص اخلاقی دوستان اوست و یک زبانزد فارسی نیز به رابطه بین دوستها چنین پرداخته است: تو اول بگو با کیان دوستی// پس آنگه بگویم که تو کیستی.
آری آغاز دوست داشتن است// گرچه پایان راه ناپیداست// من به پایان دگر نیندیشم// که همین دوست داشتن زیباست. فروغ فرخزاد
پس گزینش دوست تاثیر مهم بر بیان شخصیت ما برای دیگران دارد و آنها بر این اساس است که دیگران شخصیت یک فرد را میسنجند و برای آن بها میدهند. دوستها میتوانند آینه شفافی باشند که خود را در آنها دید, پس دقیقا کسانی را برگزینید که شخصیت شما را درست جلوه دهند و نه تنها سبب تحقیر شخصیت شما نگردند بلکه آنرا به درجه های بلند تر اخلاقی نیز رهنمون کنند.
دوستهای عزیز برای دریافت مقاله های بعدی من به صفحه من در تارنمای فلم انکس عضو شوید. سپاس
