یادم میاد روزی که از پهنتون با دوستانم بیرون شدم کودکی که تقریبأ 6 سال بیشتر عمر نداشت در خیابان روبروی پوهنتون از سرک و جوی کاغذ و پلاستیک میچید.من  با صنفی هایم همرا ه بودم وقتی مارا دید برای اینکه توجه مارا به خود جلب کند  رویش را محکم  به دیوار کوبید در حالیکه خون از دماغش جاری شد از ما خواست که برایش پول بدهیم من از اول که شاهد رفتار این پسر بچه کوچک بودم  اشک از  چشمانم جاری شد.

آیا واقعا کودکی به آن سن وسال که درحقیقت شیرین ترین دوران زندگی اش را باید سپری کند سزاوار این نوع زندگی است؟

آن کودک گناهش چیست؟

اطفال خیابانی از جمله قربانی های هستند که بزرگترین عامل تجاوز های جنسی خیابانی بودن آنها است.

اطفال خیابانی از همه چی محروم اند حتی از ابتدائی ترین امکانات زندگی که همان غذا،لباس،مسکن است.

واقعا در  مورد این اطفال عدالت است؟

وقتی به این فکر میکنم که ازاطفال خیابانی دارای چی نوع زندگی هستند فقط هماه چهره های معصوم و بی گناه شان را تصور میکنم که دست به طرف هر کس و ناکسی دراز کرده تا برایشان کمک کرده یا همان ساجق دستمال ودیگر چیز های که برای فروش دارندبه زاری و التماس کوشش می کنند افراد را وادار به خرید آنها بکنند .

همیشه به این فکر میکنند که آن طفلی را که دیدم آیا چند تن از افراد خانواده اش منتظر این بودند تا او چه چیز را به خانه می آورد واوهم  چرا برای جلب کردن توجه دیگران راه آسیب رساندن به خودش را  انتخاب کرد؟آیا واقعا دیگر هیچ راهی برایش نمانده بود؟

شما چی جوابی دارید؟؟؟؟