نادانی ریشه بدبختی ودانایی سرچشمه توانایی است.اگر میخواهیم بی دانشی یا نادانی رااز جامعه محو سازیم,یگانه نسخه شفابخش مرض نادانی ,توسل به تعلیم وتربیت وترام به آن است.فرایند تعلیم وتربیت در زنده گی بشر بی نهایت مهم و فوق العاده اثر گذار است.آموزش وپرورش دوای درد های بشری وضامن رستگاری وسعادت است.تعلیم وتربیت سر چشمه وریشه همه بزرگی هاست.این نعمت مسترگ وارجمند خادم صمیمی انسان است که در جهت کشف رموز واسرارطبیعت,وی را کمک می کند:در نمودار کردن حقایق عالم خلقت انسان را یاری می رساند .همانطوری که آموزش وپرورش به انسان علم

میبخشد ,قدرت خلاقه وی راتقویت می کند,اورامهذب تر از پیش می گرداند:به اواحساس مسوولیت ارزانی می کند وصفت متعد بودن در برابر منافع ملی را به وی می دهد.دوره منطقی وعقلانی زندهگی انسان به رشد فزیکی یاجسمی بستگی دارد:ولی رشد اکتسابی وی تا آخر زنده گی ادامه دارد آنچه که فرد دردوره پختگی می آموزد,تعلیم وتربیه جریان توقف ناپذیری برای هرانسان می باشد.به یک کلام میتوان گفت که همه دست آورد های معنوی ومادی آدمی طی هزاران سال,محصول فرآیند آموزش وپرورش در درون جوامع بشری بوده است.