زیبایی ها زیباست و زشتی ها را هم میتوانیم زیبا جلوه دهیم منظورم اینست که ما می توانیم غم ها را با شادی ها بپوشانیم ...ا
میتوانیم تابستان بدون خورشید را بهار جلوه دهیم و امید وار باشیم شاید بارانی ببارد و بعد باران خورشیدی آید و رنگین کمانی خورشیدی سفید و رنگین کمانی آبی در روز شبی مهتابی روزی که برای اولین بار در آغوش کشد
به یاد ماندنی ترین مهتابی و بدون هراس از اینکه دگر نیاید آفتابی ...ا
میتوانیم غم ها را در زیر چهره ای شاد خاک کنیم طوری خاکش کنیم که اگر از چشمانتان اشک جاری شد چو آب باران به غم های خاک شده نرسد و باعث نشود که از آن جوانه بیرون شود و آن جوانه به درختی تبدیل شود درختی که در تمام چهره ات ریشه دوانده باشد آنقدر بزرگ شود که دیگران هم در زیر سایه آن درخت بنشینند
و به خاطرات تلخ گذشته فکر کنند محو گذشته های خود شوند و اشک بریزانند و آن در خت روز به روز بزرگ شود و ریشه اش از چهره ات به تمام بدنت برسد پس تو اولین و آخرین کسی باش که از این غم اطلاع
داری خاکش کن خاکش خاکش کن...ا
میتوانیم رنگ سیاه را در زیر رنگ سفید پنهان کنیم هیچ گاه به این فکر نکنید که بعد شب سیاه روزی سفید نمی آید نگوئید روزگار سیاه من دگر سفید نمیشود و هر آنچه سیاه شد دگر سفید نمیشود چرا میشود موی سیاه به رنگ سفید تبدیل میشود و این را هرگز فراموش نکنید که پس از هر سختی راحتی خواهد آمد و هیچ راحتی آسان بدست نمی آید و راحتی زمانی شیرین است که سختی کشیده باشی و قدر راحتی خود را بدانی...ا
نویسنده: عسل نیک اندیش
